Na de eerste week, waarin Wout van Aert het visitekaartje namens Jumbo-Visma had afgegeven, greep de gele Nederlandse wielerformatie de macht. Dat gebeurde in een waaier-etappe naar Lavaur, waarvan vooraf werd voorspeld dat de wind van invloed zou kunnen zijn op de uitslag. Die dag bleek de kracht van het collectief zichtbaar. Jumbo-Visma zat goed van voren toen het peloton brak, Wout van Aert won de rit en topfavoriet Primoz Roglic fietste zichzelf in het geel. Pogacar miste de boot en werd op 1,5 minuut gefietst. Vanaf die etappe hield de ploeg van Robert, Tom, Wout, Sepp, George en Primoz de koers in een ijzeren greep. Bij nagenoeg iedere etappe zat de gele trein van voren en bepaalde het tempo. Menig grote rijder werd zoek gereden, waaronder Egon Bernal, winnaar van vorig jaar. Hij stapte vanwege een gebrek aan perspectief zelfs af. Bij de koninginnerit naar Meribel piepte en kraakte iedereen, ook Pogacar die met alles wat hij had in het wiel van Roglic probeerde te blijven maar Het voelde als het verhaal van David tegen Goliath, keer op keer reden de mannen in het geel voorop, met de gele trui braaf volgend in hun wiel. Roberto Uran, Mikael Landa, allemaal gingen ze stuk. Maar Tadej niet, die volgde Primoz Roglic en gebruikte Jumbo-Visma als zijn eigen ploeg. Het leek de hele tour of Pogacar zonder ploeg rond reed, als een eenzame strijder tegen de rest, we hebben nagenoeg geen andere renner van team Emirates kunnen ontdekken. Roglic was niet bij machte om hem te breken, niet op de zwaarste klim, waar alles piepte en kraakte bij de twee Slovenen en de man in het geel twintig seconden pakte op zijn belager om hem voor de afsluitende tijdrit op een krappe minuut te zetten. Het bleek niet genoeg, een ontketende Pogacar fietste al zijn belagers en Roglic in het bijzonder aan stukjes en toonde zo zijn suprematie. Een 21-jarige alleskunner dompelde de helft van Nederland in de rouw en zorgde zo één van de meest onvergetelijke Tour de Frances in jaren. En hoewel ik het enorm zuur vind voor Wout en Tom en Sepp denk ik oprecht dat la Grande Boucle de terechte winnaar heeft gekregen: David uit Slovenië.

Waar de beats bij de eerste nummers ons deed denken dat de band de kant op ging van bijvoorbeeld De Likt en vergelijkbare “stamper-acts”, zijn hun laatste nummers doordrenkt van de jaren ‘80 synthesizers en melodieën en volgt het ene catchy nummer het andere op. “Alles kapot” en “De wereld” deden het al erg goed op onze eigen afspeellijsten en onlangs hebben ze “Ja Ja Nee Nee” uitgebracht waarbij ze zingen hoe ze hun liefde hebben veroverd. Dit nummer werd helaas niet door iedereen goed begrepen en de band werd erop aangesproken dat ze hiermee een vrouwonvriendelijk nummer hebben uitgebracht omdat ze ondanks het “nee” van een vrouw toch door blijven zetten. Wat ons betreft een reactie die echt een stap te ver gaat. Wanneer wij goed naar hun nieuwe single luisteren horen wij iemand die met respect en volharding de liefde van zijn leven probeert te veroveren. Hopeloos romantisch gewoon. Er moest een officieel statement van de band aan te pas komen om het nummer uit te leggen, wat ons betreft overbodig. “Ja Ja Nee Nee” is weer een heerlijk nummer met een videoclip die we hier ook willen laten zien.

Wanneer Corona dit jaar geen invloed had gehad op de liveconcerten had er een mooie festivalzomer voor deze band ingezeten waarbij wij graag hadden gezien hoe ze op Lowlands aan het eind van een broeierige zaterdagmiddag de Alpha plat hadden gespeeld. Dit verschuiven we gewoon een jaartje in de hoop dat komend jaar alles weer doorgang kan vinden. Kun je nog mooi even hun nummers beluisteren zodat je dan ook de teksten mee kan zingen.

Tim Knol heeft wandelsessies gehouden waarbij hij door de natuur wandelt en ook in de buitenlucht een aantal nummers aan zijn medewandelaars laat horen. Dit zijn slechts enkele voorbeelden van de creativiteit die de laatste maanden is getoond. Uiteindelijk zijn dit ook doekjes tegen het bloeden en kan het bloeden hiermee nog niet gestopt worden. Er is geen enkele sector die zo onder druk staat als de hele cultuursector. Musea, concertzalen, theaters, artiesten en alles wat aan deze sector verbonden is. Maar denk vooral ook aan alle mensen achter de schermen die inmiddels al ontslagen zijn. Ook al starten her en der weer evenementen met beperkt publiek, er is nog lang geen uitzicht op uitverkochte zalen. Daarom is het te hopen dat er nog aanvullende steun vanuit de overheid naar deze branche toe gaat. In mijn ogen veel nuttiger dan het compenseren van iedere nertsenfokker die nu (bewust?) zijn bedrijf laat besmetten omdat de vergoedingen nu veel hoger zijn dan wanneer ze komende jaren toch al verplicht moeten stoppen vanwege het verbod op nertsenfokken.
Uiteindelijk komt er altijd weer een nieuwe entertainmentbranche boven drijven omdat creatieve ideeën zich niet laten stoppen en de consument graag een portie cultuur tot zich neemt. Maar het zou voor al die medewerkers die ons voor de crisis al hebben kunnen entertainen erg fijn zijn wanneer zij, als waardering hiervoor, ook in de toekomst van deze industrie een rol kunnen blijven spelen.

Wanneer je bij de start van de Tour nog geen vakantie had, wist je dat deze op zijn minst snel zou volgen.
Deze editie startte de Tour de France pas na afloop van de reguliere schoolvakanties. Op voorhand deed mij dit iets minder uitkijken naar de editie van dit jaar. Net weer begonnen met werken, temperaturen die wat aan het afnemen zijn en het gevoel dat deze editie misschien ook wel minder zou worden omdat de renners nog minder wedstrijden in de benen hebben. En toen startte de Tour vorige week zaterdag. En hoe! In de allereerste etappe waren er meteen al valpartijen doordat de wegen spekglad waren geworden door de eerste regenval in maanden. Het was bijzonderder als een hele ploeg op de fiets was blijven zitten dan wanneer je een valpartij hebt meegemaakt. Met ook meteen bergetappes in de eerste week is dit toch weer een leuke en interessante editie. Hieruit blijkt dat het eigenlijk niet uitmaakt wanneer de Tour de France gereden wordt, maar dat het gewoon altijd een interessante ronde is. Nog twee weken te gaan, nog twee weken genieten.

Holly Humberstone, veel is nog niet over haar bekend. Deze Britse is 20 jaar en komt uit Grantham en zij laat zich inspireren door onder andere Damien Rice, HAIM en Bon Iver. Met maar één uitgebrachte single mocht zij al optreden op het prestigieuze Glastonbury. Naar ons idee is het dan ook een kwestie van tijd voordat zij haar werelddoorbraak zal beleven. Haar singles “Falling asleep at the wheel” en “Overkill” zijn bij ons al als ‘verse broccoli’ voorbij gekomen.

Maar wanneer we naar haar onlangs uitgebrachte EP luisteren horen we zo veel kwaliteit voorbij komen. Volwassen nummers die goed in elkaar zitten en waarin zij haar onzekerheid op het liefdespad bezingt. Goede nummers, fijne melodieën waar we jullie ook graag deelgenoot van willen maken.

Het Nederlands Elftal werd weer een leuk voetballend team en de eindronde voor het EK2020 werd gehaald. Nu deze eindronde een jaar is uitgesteld door Corona liep Ronald toch regelmatig naar het station om te kijken of de trein naar Barcelona niet voorbij kwam. Na het dramatische verlies van Barca tegen Bayern Munchen stopte deze trein inderdaad voor hem en Ronald stapt maar wat graag in de trein die hem naar zijn geliefde club brengt. Er zal een moeilijke klus op hem wachten, want het elftal is aan een renovatie toe en zelfs de allergrootste ster, waar bijna de hele club omheen is gebouwd, is tegenwoordig al iets minder onomstreden en denkt zelf nu aan een vertrek. Voor nu hopen wij natuurlijk dat Koeman daar vele successen gaat behalen als trainer voordat er weer een nieuwe trein voor hem voorbij komt. Ondertussen stappen wij graag op in onze favoriete trein: “the Midnight Train to Georgia”.

Denk niet dat wij hier daadwerkelijk een antwoord op kunnen geven. Feit is dat wij nu midden in de vakantieperiode zitten en veel mensen genieten van een welverdiende vakantie. Na een roerig eerste half jaar is het best logisch dat we even uitkijken naar een periode met iets meer rust. De vakantie zal er dit jaar voor velen toch iets anders uitzien dan gebruikelijk. In plaats van richting het buitenland te vertrekken blijf je nu misschien wel thuis of vier je vakantie in het mooie Nederland. In ieder geval zullen de mondkapjes ook ingepakt moeten worden vanwege maatregelen die over de hele wereld genomen worden. Maar hoe je ook vakantie gaat vieren, hij is verdiend en wij wensen je een hele fijne en ontspannen vakantie toe.

Ook de redactie van broccoli.fm gaat even een maandje afstand nemen. Nadat wij begin dit jaar gestart zijn met ons platform gaan wij het nu ook even een maandje rustig aan doen. Vanwege de enthousiaste reacties die wij op onze site hebben gekregen zouden we het liefst lekker doorgaan, maar wij beseffen ook dat het soms goed is om even wat afstand te nemen en gaan dan ook genieten van onze vakantie. We zullen dan ook even geen nieuwe artikelen op de site plaatsen, maar in de tussentijd kun je natuurlijk nog wel even lekker naar onze afspeellijsten blijven luisteren op Spotify. Wij hebben eerder al geschreven over de vakantiehit en willen tot slot nog even een fijne zomerhit meegeven die zo maar de soundtrack van jouw zomer kan worden. Luister maar even naar dit fijne nummer van Michael Franti. Over ongeveer een maand zijn we er weer. Tot die tijd wensen wij jullie een heerlijke zomer toe!

De 34-jarige Spanjaard liep aan het einde van zijn contract en het leek wel of hij daar nieuwe energie uit putte; met tomeloze energie verdedigde hij het Madrileense doel. Zoals hij al jaren doet moeten alle grenzen wijken om zijn doel te bereiken. Grenzen die vastgelegd zijn in spelregels, dopingregels of ongeschreven fatsoensregels. De cijfers zijn duidelijk: 23 rode kaarten, 170 gele kaarten. Hiermee recordhouder in La Liga; voor vechten, tijdrekken, schelden, gevaarlijk spel, onsportief gedrag, niets is hem vreemd. Daar komt bij dat Sergio Ramos Garcia uitblinkt in het bijna strategisch slopen van zijn directe tegenstanders. Wie herinnert zich niet de ‘slimme’ overtreding op Mo Salah in de Champions League wedstrijd tussen Real en Liverpool van 2019 en ook tegen Viktoria Plzen (bij een ruime voorsprong voor Real) werd Milan Havel met een elleboogstoot en een gebroken neus uitgeschakeld. Mooie quote op Voetbalprimeur: ‘Sergio Ramos is iemand die je van het zuurstof haalt om zijn telefoon op te laden’. Het is daarom niet verbazingwekkend dat bekend werd dat Ramos óók de dopingregels heeft overtreden in 2017 en 2018. Eén keer vanwege het gebruik van dexamethasone en één keer vanwege het douchen voorafgaand aan een dopingcontrole. Bondscoach Scolari riep al eerder eens iedereen in Spanje op om dit icoon te beschermen. Het is dus maar net de vraag hoe je er tegen aan kijkt. Sergio Ramos als toonbeeld van onverzettelijkheid of als eeuwige valsspeler. Hoe je er ook tegenaan kijkt, vast staat dat Sergio Ramos alles over heeft voor de overwinning…