De Duitsers stuurden een chocoladetaart naar hun Britse vijanden en die stuurden vervolgens tabak terug als teken van goede wil. Om half acht in de avond begonnen de Duitse soldaten met het zingen van kerstliederen gevolgd door een applaus van beide partijen. Deze avond en tijdens de kerstdagen volgden er zelfs vriendschappelijke ontmoetingen tussen de tegenstanders in het niemandsland waar zij om streden. Er werd hier gevoetbald, eten uitgewisseld, gezongen en gelachen tot dat de oorlog weer hervat moest worden en de soldaten terug moesten naar hun loopgraven.

Om de oorlog weer eerlijk en gelijktijdig te laten beginnen zouden de Britten driemaal een schot in de lucht lossen. Zij hielden hierbij een vlag omhoog met de tekst “vrolijk kerstfeest”, dit werd door de Duitsers beantwoord met een vlag waar “dank jullie” op stond. Na een saluut aan elkaar gingen de soldaten hun loopgraven in en werden de gevechten tegen elkaar weer voortgezet. Hier schreef ‘the Farm’ hun hit “All together now” over:

Vijf telefoontjes in het Nederlands en Engels later met de support desk en drie weken verder ligt de E-shifter eindelijk op de mat. Ondertussen staat de S3 te shinen in de garage, maar iedere dag neemt het vertrouwen in de machine wat af. Dus met enige voorzichtigheid en aarzeling begin ik met mijn zoon aan de reparatie volgens de opgestuurde PDF. Toegegeven, het is niet ingewikkeld, zelfs voor niet technici onder ons en binnen vijftien minuten zit de nieuwe versnellingsbak er op. Ok, tijd om te testen….

Na 100 meter is het al duidelijk, geen verbeteringen. Sterker nog, geratel en gerammel alom. Gevloek, getier en gevoelens van frustratie komen omhoog. Nog drie keer de bak op en af gemonteerd maar dan geef ik het op. Een uur later, als de ergste stoom uit de oren is weggetrokken, stuur ik weer een mail naar VanMoof support.

We gaan de volgende fase in, de fiets moet naar Amsterdam worden gebracht want er is geen service in de buurt. Van de eerste ontvangst van de fiets op 10 oktober, tot de afspraak in Amsterdam leven we een maand en zes dagen verder. De gasten in Amsterdam zijn super aardig, gaan er meteen mee aan de slag dus rijd ik toch weer verwachtingsvol terug naar huis. Een uur later word ik al gebeld: er moet weer een nieuwe E-shifter op ☹. Die moet even worden besteld maar aan het eind van de week zal de fiets klaar zijn. Twee weken later krijg ik te horen dat het veel te lang gaat duren, ze gaan me een nieuwe fiets sturen. Deze komt aan op 5 december. Op aanraden van mijn zoon besluiten we het stuur pas te verhogen nadat de we testrit hebben gedaan. Op 6 december bij de eerste testrit kan ik mijn geluk niet op, de fiets schakelt en rijdt zoals je hoopt en hierna gaan we dan ook aan de slag met het stuur….

Woorden kunnen de woede niet beschrijven als we een uur verder zijn en het stuur niet omhoog is gegaan maar de stuurkolom wel uit zijn voegen lijkt getrokken. De korte samenvatting van het vervolg: 11 december stond ik weer in Amsterdam, nog steeds aardige gasten die ter plekke mijn stuur verhoogden en repareerden zodat ik op zondag 13 december mijn eerste echte fietstocht kon maken….pfffffffffffffffffffffffffff

Dinsdag 8 december 1980 werd ons een held ontnomen, 40 jaar geleden inmiddels, al was zijn heldenstatus toen nog beperkt. In New York schoot Mark David Chapman John Lennon neer die kort daarop in het ziekenhuis aan zijn verwondingen overleed. John was samen met Paul McCartney hét gezicht van de Beatles, van de hippiebeweging en het vrijdenken. Het moment waarop John Lennon een grote inspiratie werd, was het moment waarop de Beatles zich meer met maatschappelijke discussies gingen bemoeien. Hun stelling tegen de Vietnamoorlog was zelfs tegen het zere been van hun toenmalige manager Brian Epstein. Naarmate de jaren 70 naderden werd Lennon steeds meer uitgesproken en radicaler. McCartney was minder genegen om de krachtige politieke boodschappen uit te dragen en vond de muziek voorop staan. Het vormde de basis voor de stille dood die de Beatles deed ophouden te bestaan. Lennon ging solo verder en kwam met name in het nieuws door zijn publiekelijke optreden met kunstenares Yoko Ono. Één van de bekendste acties van John Lennon en zijn tweede vrouw Yoko voor het uitdragen van wereldvrede, was toen zij van 25 tot en met 31 maart 1969 in het Hilton hotel in Amsterdam niet uit kamer 702 kwamen. Gewoon als stil protest.

Hoewel de muzikale impact van Lennon in de jaren 70 bekend was heeft hij met Imagine uit 1971 wel de basis gelegd voor zijn latere heldenstatus. Als er namelijk één woord was waar hij voor stond, was het liefde. En nog steeds is het bijzonder om te zien hoeveel impact John Lennon heeft op alle generaties. Jaarlijks komen duizenden mensen naar Strawberry Field memorial in Central Park, tegenover het appartement waar Lennon en Ono woonden. Op deze plek wordt gezongen, gebeden en in stilte herdacht. Voor een held die er niet fysiek meer is, maar meer dan ooit nog de kracht geeft om alles te brengen waar helden voor horen te staan. En helaas is die kracht nog hard nodig. Stel je voor dat we die dag nog eens meemaken, dat we John Lennon mogen herinneren als die briljante zanger en muzikant en niet meer nodig hebben als held. Dat zou echt schitterend zijn.

Ook hier mogen weer 35 nummers gekozen worden. Dit is dan wel inclusief de vrije keuzes die je niet uit de voorgestelde lijst kan halen, maar ik benut ze mooi allemaal. Ook al zijn de vrije keuzes tegen beter weten in en weet je dat deze nummers niet tot de populairste 2000 zullen komen, je wilt jouw pareltjes toch graag even de credits geven die ze verdienen. Maar het is nog niet zo makkelijk om je eigen lijstje samen te stellen. Want voor ieder nummer waarmee je je lijstje vult moet er al snel weer een andere favoriet afvallen. Daarnaast is de voorkeur van jouw favoriete muziek alweer anders op een zondagochtend tegenover bijvoorbeeld een doordeweekse woensdagavond. Hoeveel frustratie en keuzestress het ook geeft, ieder jaar vul ik weer met veel plezier mijn lijstjes in waarbij ik consequent een regel hanteer; nooit meer dan één nummer van dezelfde artiest. Overigens is het al bijna standaard dat je direct na het definitief maken van je lijst het besef komt dat je een van je favoriete nummers vergeten bent. Kon ik daar vroeger nog boos om worden, tegenwoordig denk ik meteen: “dan komt deze volgend jaar wel”. Toch een teken dat ik er beter in word.

En mijn favoriete nummer van het afgelopen jaar? Deze heb ik onderaan dit artikel gezet. Al zal ik hier snel na het plaatsen wel weer anders over kunnen denken ..

Dit nummer is voor mij eeuwig verbonden aan de zonsondergang op Île d’Oléron, een heerlijk eiland aan de westkust van Frankrijk. Een eiland waarop je heerlijke vakanties kan vieren. Omringt door mooie stranden met aan de ene kant hoge golven voor de surfers en aan de andere kant rustige strandjes tussen het eiland en het vasteland in. Een eiland waar altijd een vakantiesfeer heerst en een eiland die zijn eigen identiteit heeft, zoals veel eilanden een eigenzinnig karakter hebben.
In augustus 2013 was ik op het eiland en op een mooie zomerse dag besloten wij naar de westkust te rijden om op ons favoriete strand de zon onder te zien gaan. Op de heenweg kwam “Love don’t keep me waiting” van Glen Hansard voorbij. Op dat moment de ideale soundtrack voor de zomerse zonsondergang. Op enkele wandelaars na waren wij als gezin alleen op het strand en zagen wij in een donker oranje hemel de zon langzaam in de oceaan verdwijnen. Zodra dit nummer van Glen Hansard weer op de shuffle voorbij komt zie ik ons weer onderweg naar de zonsondergang op Île d’Oléron en bij iedere andere mooie zonsondergang krijg ik altijd weer zin om dit nummer weer even te luisteren:

We hadden in de vorige eeuw een aantal echt grote sterren. Michael Jackson, Prince, Madonna, George Michael en U2. Wanneer zij een nieuwe video, single of album uitbrachten werd hier reikhalzend naar uit gekeken en de releases van andere zangers of bandjes werden op zo’n moment even een weekje uitgesteld om niet verloren te gaan in het geweld van de superster. Natuurlijk heeft dit met de huidige marketing te maken. Een gevolg is een versnippering van het poplandschap. Bandjes en artiesten komen met een enorme snelheid maar vertrekken vaak nog sneller. Het gevolg van onze wegwerpmaatschappij; door naar de volgende. Nieuwe muziek is met de komst van Spotify ook veel toegankelijker en eenvoudiger te promoten. Social Media heeft bijgedragen aan een informatieversnelling. Daar waar we vroeger alleen in de wekelijkse of maandelijkse release van Hitkrant of Oor een interview met de superster zagen komen in de huidige tijd dagelijkse updates van de sterren voorbij op hun eigen Instagramkanalen. Hierdoor lijken ze veel bereikbaarder geworden. Dit heeft zijn weerslag op de magie, het ongrijpbare gaat een beetje verloren. Er zijn natuurlijk nog steeds grote sterren onder de huidige generatie zangers of zangeressen. Rihanna, Bruno Mars, Ariana Grande, the Weeknd en natuurlijk Beyoncé, allemaal wereldsterren van formaat. Toch hangt er wat minder magie rondom deze namen dan dat dit vroeger bij de supersterren het geval was. Zou het door de moderne Social Media komen of is het de tijdsgeest waardoor er minder ruimte is voor sterrenverheerlijking? Om nog even met een beetje weemoed aan terug te denken, een lijstje van de grote 5.

Met een singer-songwriter als vader en een moeder die piano en cello speelde was het niet verwonderlijk dat Jeff ook muziek ging maken. Op zijn 17e vond hij het al tijd om het huis te verlaten en was het muzikantenbestaan een noodzaak geworden om zijn onderdak te kunnen betalen.
Begin jaren ’90 werd Jeff door de platenindustrie opgemerkt toen hij optrad op een benefietshow voor zijn vader. Na een live album bracht hij in 1994 het beroemde album Grace uit waarmee hij de wereld over kon toeren.
In 1997 werd het tijd om het tweede album op te nemen en dit zou plaats vinden in een studio in Memphis. Voordat hij op 29 mei weer de studio in zou gaan ging hij met een vriend zwemmen in de Mississippi in Memphis. Vermoedelijk is hij gegrepen door een hoge golf en is een sterke onderstroom de reden waardoor hij vervolgens is meegesleurd. Er gaan verhalen de ronde dat zijn dood misschien een eigen keuze is geweest aangezien hij ook manisch depressief was. Een onbeantwoord telefoonbericht aan zijn toenmalige vriendin Joan Wasser (Joan as a Police Woman) zou zijn depressiviteit die dag versterkt kunnen hebben. Nadat hij pas een week later weer door een toerist op een boot is teruggevonden, is bij autopsie gebleken dat er geen drugs in zijn lichaam aanwezig waren en is een noodlottig ongeval als ware reden van zijn dood opgegeven. We zullen nooit weten hoe zijn carrière zou zijn verlopen, maar we kunnen wel stellen dat een grote belofte veel te vroeg is gestorven.

In het volgende afspeellijstje zetten we steeds twee dezelfde nummers in verschillende uitvoeringen naast elkaar zodat je zelf kan ontdekken of de evolutie in de muziek altijd een vooruitgang is, of dat we toch altijd de basis moeten koesteren. Heb jij nog suggesties voor deze afspeellijst? Mail deze dan naar info@broccoli.fm zodat wij ze nog toe kunnen voegen.