Dan hebben we nog de mensen die altijd luidruchtig aanwezig zijn. Tussen ieder nummer roepen ze hun favoriet van de betreffende artiest om te laten zien hoe goed ze het repertoire kennen. Een keer is ook helemaal niet erg, maar meestal gebeurt dit dan na afloop van ieder nummer zonder door te hebben dat de rest van de zaal er al een tijdje klaar mee is. Dan ga ik nu geeneens de mensen noemen die het nog steeds grappig vinden om heel hard SLAYEEERRR te roepen. Al heel lang niet leuk meer.
Sommige concertgangers staan ook de hele avond met hun mobiel in de lucht om het hele concert op te nemen. Ik begrijp goed dat een foto of desnoods een kort filmpje leuk is voor de herinnering, maar je kan veel meer van een concert genieten als je gewoon voornamelijk lekker kijkt en luistert.
Luidruchtige, duidelijk aanwezige, hard meezingende en bierdrinkende vriendengroepen die hun eigen space claimen … Ga lekker naar de Toppers!
Tot slot nog de mensen die maar heen en weer blijven lopen om .. Ja waarom eigenlijk? Een biertje halen begrijp ik, maar lopen om het lopen? Of je 5e sigaret in een uur tijd? Helemaal vervelend als ze ook hun rugzak nog op hun rug hebben waarmee ze tegen iedereen aanstoten. Wel heel fijn voor ze dat ze € 2,- voor de garderobe besparen, maar die zou ik ze graag meteen geven als ze niet meer met de tas de zaal in komen.

Misschien zijn dit allemaal voornamelijk zure irritaties van deze schrijver. Al denk ik niet dat ik hier helemaal alleen in sta. Maar nu komt hij. Ik mis al deze mensen momenteel stuk voor stuk. Zou er zo gelukkig van worden als ik in een concertzaal kon staan en mij lekker aan al deze mensen kon irriteren: “ik mis jullie!”.

Het is weinig bands gegeven, een hit scoren in de Verenigde Staten, Golden Earring deed het. Jaar in jaar uit de zalen door heel het land uitverkopen en altijd met een tomeloze energie het publiek geven waar ze voor gekomen zijn. Een band die zo lang samen gespeeld heeft zonder ooit in verval te raken verdient een mooi afscheid. Een afscheid van hun fans en hun fans verdienen een afscheid van de band. Nog één keer die lange drumsolo van Cesar Zuiderwijk, de basloopjes van Rinus Gerritsen, Barry Hay die nog steeds vanachter zijn zonnebril de band met enthousiasme aanvoert. Maar bovenal nog één mooie gitaarsolo van George Kooymans. Daar verlangen we nu het meeste naar, maar dit afscheid is ze niet meer gegund. De grootste en oudste rockband van Nederland is staande gehouden door die rotziekte ALS. Sterkte George!

Dat België een land is met meerdere gezichten en nog steeds verdeeld is, al is het alleen maar vanwege de onzichtbare taalgrens, blijkt onder andere uit de muzikale inzending voor het Eurovisiesongfestival. In 1986 was België zeer succesvol met het Franstalige “J’aime la vie”, van Sandra Kim. Maar enkele jaren eerder braken er in 1983 bijna rellen in België uit toen de vakjury koos voor “Rendez-Vous”, een half Frans, half Vlaams nummer met maar twee zinnen: “Rendez-vous, maar de maat is vol en m’n kop is toe”. Het nummer had maar twee zinnen doordat er zoveel onenigheid was tijdens het schrijven ervan. Uiteindelijk werd dit nummer ook slechts 18^e op het songfestival van dat jaar. Al hebben een hoge notering op een songfestival en de kwaliteit van een nummer eigenlijk niets met elkaar te maken.

Gelukkig wordt er ook echt hele mooie muziek gemaakt. Vanochtend hoorde ik in tijden weer ‘Wrong’ van Novastar op de radio, het volume vol open en uit volle borst meezingend gingen de gedachten langs andere artiesten. Nu heeft het Antwerpse Novastar met hun zanger nog een grote verbinding met ons land, maar ook de andere muziek uit België herbergt een grote kwaliteit. De grotere acts als Stromae, Lost Frequencies of Milow komen vaak op lijstjes voor, maar ook de alternatievere acts als dEUS, Balthazar en Oscar and the Wolf zijn bands die de grotere zalen zoals ‘Ziggo Dome’ en ‘Afas Live’ ook al hebben uitverkocht.   Als guilty pleasure staat “Louise” van Clouseau ook nog wel eens op, als ik alleen ben, dat wel.

Veel van deze bands hebben hun doorbraak te danken aan Studio Brussel, het radiostation in België dat aandacht besteed aan nieuwe muziek van eigen bodem. Het leuke is dat het eerdergenoemde controversiële “Rendez-Vous” ook het allereerste nummer is dat door Studio Brussel de ether in werd gegooid. Misschien dat Studio Brussel hiermee al direct wilde benadrukken dat dit een zender zou zijn voor het hele land om hiermee de muzikale verdeeldheid tegen te gaan. En met succes, want inmiddels is de Belgische muziekscene in heel Europa zeer gewaardeerd.

Carly Simon heeft aangegeven dat het nummer niet over haar ex-man James Taylor gaat en de geruchten gingen dat het dan waarschijnlijk wel over Mick Jagger zou gaan. Maar aangezien hij zelf in het achtergrond koor mee doet lijkt de relatie tussen Carly Simon en Mick Jagger nog prima. De zangeres heeft later ook aangegeven dat het nummer zeker niet over de frontman van de Rolling Stones gaat. Ook David Geffen, de platenbaas van Elektra Records werd in de loop der jaren uitgesloten als onderwerp.

Hoe langer het mysterie duurt, hoe groter het mysterie wordt. De namen van David Bowie en Warren Beatty, mannen die ook tot de persoonlijke kring van Carly Simon hoorden, worden regelmatig genoemd. Carly Simon heeft eens de hint gegeven dat er een A, een E en een R in de naam van het onderwerp voorkomen waardoor Warren Beatty denkt dan het nummer over hem gaat. Hierop bevestigde Carly Simon dat alleen het tweede couplet over hem gaat. Er zijn enkele mensen die inmiddels op de hoogte zijn van het onderwerp van dit nummer. Dit schijnen de volgende personen te zijn: zangeres Taylor Swift, tv-baas Dick Ebersol en radio dj Howard Stern. Maar aangezien er tot op heden nog geen verdere geheimen prijs gegeven zijn blijken dit mensen aan wie je wel een geheim kan toevertrouwen. Carly Simon heeft aangegeven dat op een nieuw opgenomen versie de namen worden prijsgegeven wanneer je de plaat achterstevoren zou draaien. Dan lijkt het of er een David en een Warren voorbij komen, of is dit wat we dan willen horen?

Uiteindelijk is het mysterie misschien ook wel mooier dan het antwoord en misschien moet het dan ook maar gewoon een geheim blijven.

Menig moderne artiest haalt zijn inspiratie nog steeds uit klassieke stukken. De impact daarvan is hoorbaar in bijvoorbeeld het gebruik van klassieke samples bij popnummers. Bekend voorbeeld is Robin Thicke’s ‘When I get you alone’, waarin de vijfde symfonie van Beethoven zeer nadrukkelijk aanwezig is, mogelijk bovenmatig. Maar ook bij andere genres wordt klassiek gebruikt. Zeer subtiel en in mijn ogen schitterend in Radiohead’s ‘Exit Music (For A Film), waarin Prelude nummer 4 van Chopin is verwerkt. In beide nummers wordt direct gebruik gemaakt van bestaande klassieke stukken van de grootmeesters. Andere varianten zijn ook denkbaar, het gebruik van een klassiek orkest, waardoor de muziek een veel diepere lading krijgt heeft mijn voorkeur. Dat is wat mij betreft erg goed gelukt bij het nummer Impossible van Nothing but Thieves. Er is een studioversie van het album, maar daarnaast is er een versie met orkest opgenomen in de Abbey Road Studios. Al moet gezegd worden dat iedere opname in deze studio’s een streepje voor heeft. Het tekent dat klassieke muziek, ondanks haar leeftijd, van alle tijden is. Luister zelf maar.

In onderstaande afspeellijst kun je eens rustig gaan genieten van de genoemde nummers in bovenstaand artikel:

De trend van de laatste jaren zijn de podcastseries die als paddenstoelen in de herfst uit de grond schieten. Van gewoon radioprogramma’s die ook even nog als podcast terug te luisteren zijn tot aparte shows en onderwerpen die specifiek als podcast worden opgenomen.
Het voordeel hiervan is dat je jezelf soms helemaal kunt verliezen in een misdaad- of onderzoeksverhaal die over meerdere afleveringen wordt uitgesmeerd. Wij zijn dan ook zo vrij om een aantal podcasts aan te raden:

De brand in het landhuis: een zesdelige podcast over de brand in landhuis Zionsburg in Vught en de dood van bewoner Ewald Marggraff. Een markante bewoner van het landhuis en men onderzoekt wat er met zijn miljoenenvermogen is gebeurd na het overlijden van de heer Marggraff. Een spannend onderzoek die je steeds naar de volgende aflevering doet verlangen.
Psychocandy: Lotje IJzermans die je net als vroeger kennis laat maken met oude en nieuwe alternatieve muziek. En nieuwe muziek ontdekken blijven wij dol op.
Man man man de podcast: Domien, Bas en Chris die iedere podcast stellingen over een gekozen onderwerp bespreken en dit toetsen aan hun mannelijkheid. Eigenlijk gewoon humoristische kroeggesprekken zoals vrienden die hebben.
Onland: Wat voor impact had de schokkende dodelijke verkrachting van een 12-jarig meisje en het falende politieonderzoek op de nabestaanden en betrokkenen in de directe omgeving?
De Krokante Leesmap: Misschien wel de favoriet van deze schrijver. Noortje, Marcel en Roelof hebben al meerdere concepten behandeld. Van het recenseren van tijdschriften, locaties in het land en nu weer actief als boekenrecensent. Vooral de gesprekken over hun afwijkende meningen door deze podcast heen zorgen voor humoristische gesprekken.
De Kofferbakmoord: Over de op dat moment onopgeloste moord van een Drenthse jongen die achter in de kofferbak van zijn eigen auto dood wordt gevonden. Waarom moest deze vriendelijke jongen dood, of had hij toch nog duistere nevenactiviteiten?

En zo zijn er vele podcasts die het luisteren waard zijn. Over je favoriete muziek, sport, voetbalclub, actualiteiten enz. Met veel plezier heb ik de laatste jaren de podcasts omarmt. Heerlijk wanneer je zomers in de tuin of op het strand ligt. Of tijdens je rondje hardlopen. Lekker wanneer je een keer de slaap niet kan vatten of even lekker de werkdag vergeten wanneer je vanuit je werk naar huis rijdt. Aangezien er wekelijks nieuwe podcasts uitkomen is er de komende jaren nog genoeg te luisteren en te ontdekken. Misschien wordt het wel tijd dat wij met broccoli.fm ook een podcast gaan maken?

Voorafgaand aan de verkiezingsstrijd om het Witte huis werd het vuur al hoog opgelaaid door zittend President Trump: ‘deze kandidaat is zo zwak, dat ik er niet eens van kan verliezen’. Al tijdens de ongekend spannende verkiezingen en het wachten op de uitslag, werd de roep om fraude en gestolen stemmen groter. Trump kon immers niet verliezen en nu stevende hij daar recht op af. Het feit dat het tellen van de stemmen zo lang duurde hielp daar niet aan mee. Het waren immers de poststemmen die in Pensylvania en Georgia het verschil maakten. Ambtenaren en vrijwilligers die belast waren met het stemmen werden lastig gevallen en geïntimideerd. De roep om vervalste stemmen en aanklachten van de Republikeinen namen iedere dag toe en de belangrijkste man van de Verenigde Staten bleef dit maar aanwakkeren. De polarisatie van de Amerikaanse samenleving, toch al sterk aanwezig door het tweepartijenstelsel, werd groter en groter.

Toen de verkiezingsuitslag bekend was gemaakt, weigerde Trump zijn opvolger te feliciteren en bleef hij spreken van gestolen verkiezingen. Dat dit moest escaleren tot wat er gisteren in Washington is gebeurd kon niet uitblijven. In een land waar traditionele sentimenten en wapens vrij kunnen groeien zitten de wortels nog diep. Hoewel Amerika geen lange geschiedenis heeft zijn de contouren van de Burgeroorlog nog duidelijk zichtbaar. Toen ik gisteren het nieuws las over de bestorming van het Congres moest ik direct denken aan de serie Noord & Zuid, die lang geleden bij de Avro werd uitgezonden. Amerika lijkt weer terug te zijn gekeerd naar die tijd. De tijd waarin de Yankees en de Rednecks elkaar naar het leven stonden en waarvan de overwinning door de Noordelijken nog steeds gevoelig ligt. Je kan niet anders dan hopen dat Joe Biden er de komende jaren in slaagt dit land weer meer verenigd te maken dan het nu is, maar ik ben er bang voor.

I predict a riot.

Maart 2020, de maand dat alles in Nederland en de wereld veranderde, want Corona ging ons leven beheersen. Onze eerste bedrijfssessie werd daardoor uiteraard gecanceld, maar wij konden met veel plezier artikelen blijven schrijven en muziek met jullie delen. Want muziek blijft toch de basis van alles! De frequenties van onze posts zijn gedurende het jaar iets lager komen te liggen aangezien wij bijvoorbeeld ook geen concerten, festivals en stedentrips meer meemaakten, wat gewoonlijk toch een grote bron van onze inspiratie zou zijn. En om nu alleen maar over Corona te blijven schrijven, dat laten we graag aan de serieuze nieuwsmedia over.

Toch kijken wij heel tevreden terug op dit jaar. Veel artikelen geschreven, veel muziek geluisterd, in contact gekomen met jonge bands en artiesten die volgens ons een groter podium verdienen. Gewoon bezig zijn met datgene wat ons altijd interesseert: muziek en schrijven. Wij hebben al vele leuke reacties op onze site gekregen en blijven altijd open staan voor leuke nieuwe ideeën (info@broccoli.fm).

En zo stappen we alweer het nieuwe jaar in. Een jaar van hoop aangezien het einde van de corona-pandemie toch in zicht lijkt. Een jaar waarin we verwachten weer terug te kunnen keren naar een nieuw normaal waarin iedereen weer gezellig naast elkaar kan en mag leven. Een nieuw jaar waarin wij ook gewoon verder gaan met het delen van artikelen en muziek op onze site. Een nieuw jaar waarin wij ook weer nieuwe ideeën uit kunnen werken en door kunnen gaan met dat wat ons drijft: – share the music –

Wij danken jullie oprecht en hartelijk voor het eerste jaar en stappen vol goede moed het nieuwe jaar in.

Fijne jaarwisseling en een prachtig 2021 toegewenst!