Met de komst van YouTube is het aanbod aan muziekvideo’s echt ontploft. Iedere amateur kan een video opnemen en lanceren en zo onder de aandacht brengen van het publiek. Dit levert veel rommel op, maar ook zeer vermakelijke content. Hierbij is de muziek soms ondergeschikt aan het muziek maken of de lol die een band heeft bij de opname van de video. Met enige regelmaat scoll ik door YT om muziek te kijken, van artiesten die ik op Spotify nooit zal vinden en/of zal draaien. Met Youtube op je televisie in plaats van de Ipad wordt dat ook beter om naar koekeloeren, zeker over Sonos speakers. Tijdens één van deze bingewatch muziekfilmpjes kwam ik deze tegen, het plezier spat er gewoon van af. Dat maakt muziek kijken naar een aangename luister- en kijkactiviteit!

Het enige waar de adverteerders geen rekening mee hebben gehouden is dat de Oranjekoorts deze keer veel minder groot is dan voorgaande toernooien. Dit heeft waarschijnlijk nog geeneens te maken met het momenteel fantasieloze spel van ons nationale elftal. Dit komt voornamelijk omdat we het afgelopen jaar wel belangrijkere zaken aan ons hoofd hebben gehad. Daar waar we bij voorgaande toernooien uitkeken naar een toernooi om ons een beetje uit de dagelijkse sleur te halen, kijken we nu na een jaar met coronamaatregelen er juist naar uit om weer terug te keren naar het oude normaal waarin we ons weer op onze gewone dagelijkse beslommeringen kunnen richten. Dat er dan nu toevallig ook een eindtoernooi nadert vinden we dan allemaal best grappig en we zijn benieuwd hoe ons nationale elftal er vanaf gaat brengen, maar we zijn gaan beseffen dat dit momenteel meer een leuke afleiding kan zijn dan dat het echt belangrijk wordt gevonden. Mochten onze Oranjeleeuwen gedurende het toernooi toch steeds verder komen zal er ongetwijfeld nog wel wat extra aandacht komen, maar ik ben bang dat de winkeliers met een grote voorraad Oranjeartikelen blijven zitten. Deze winkeliers raad ik aan om even contact te zoeken met Sywert. Die schijnt er nog wel goed in te zijn om onbruikbare handel voor een recordbedrag te kunnen doorverkopen, waarschijnlijk nog met een miljoenenwinst ook!

Dat het Paint it black was, was een logisch gevolg van de soundtrack die dit nummer vertolkte in de serie die wekelijks door Veronica werd uitgezonden tussen 1990 en 1993. Drie seizoenen lang vergaapten wij ons aan de avonturen van Lieutenant Goldman, Sergeant Anderson (Zeke), Ruiz, Taylor en alle andere dienstkameraden die in de Vietnam oorlog tegen de Vietcong aan het strijden waren. Tijdens de afleveringen kwamen er ook sociale problemen als racisme, zelfmoord en drugsgebruik voorbij waardoor we al snel met de Amerikaanse soldaten en hun persoonlijke problemen meeleefden. Maar een belangrijke reden voor de populariteit van de serie was ook de geweldige muziek die de serie ondersteunde. De Tour of Duty compilatiealbums prijkten bovenaan de albumlijsten en ik zie nog steeds de helikopter voor me die de soldaten uit het oerwoud ophaalde en dan weer weg vloog met harde muziek uit de speakers. Of dit realistisch was weet ik niet, maar iconische beelden waren het wel. Overigens was het ook deze muziek die ervoor zorgde dat de serie in zijn oorspronkelijke vorm niet meer vaak herhaald werd omdat dit vanwege de hoge muziekrechten simpelweg te duur was geworden. Om deze reden werd er in latere herhalingen andere ondersteunende muziek gebruikt wat toch een beetje afdeed aan de glans van de serie. Maar 31 jaar geleden stond ‘Paint it black’ wel fier op de mooiste positie in onze nationale hitlijsten:

Maar wij kwamen, credible muziekliefhebbers al wij onszelf vonden, voor de goede muziek. Natuurlijk staat deze dag bekend om de aardbeving van 1 op de Schaal van Richter die wij mede veroorzaakt hebben bij het optreden van Rage Against the Machine. Maar wanneer ik aan deze editie van Pinkpop terug denk, denk ik voor al aan het optreden van Crowded House. Een van de bravere bandjes in de line-up die ik vooraf niet perse hoefde te zien, maar die wel gezorgd hebben voor mijn blijvende herinnering aan deze dag. OK, ik heb nog wel wat meer herinneringen, maar niet alles hoeft op papier vastgelegd te worden toch?

Bij het optreden van Crowded House ging er een regenbui over de festivalweide. Zoals op ieder festival zorgt slecht weer wel voor een grote saamhorigheid tussen de bezoekers die elkaar niet kennen waardoor we konden schuilen onder grote zeilen die andere bezoekers mee hadden genomen. En alsof de duvel er mee speelde, op het moment dat Crowded House hun hit “Always take the weather with you” inzette werd het droog en in mijn beleving is het de rest van de dag ook droog gebleven.

Om in aanmerking te komen voor de opvolging zijn er een paar, volledig subjectieve criteria: het moet bij voorkeur gaan om een mannelijke artiest die als kind ook een ster is geweest, hij moet kunnen dansen, zingen en, ook niet onbelangrijk hij moet soul hebben.

Kandidaat nummer 1 is meteen dé outsider. Het gaat namelijk om een blanke man van 40. Als 12 jarige maakt hij onderdeel uit van de Mickey Mouse Club, waar hij onder andere met Christina Aguilera en Britney Spears bekend is geworden. Samen met co-star JC Chasez en drie andere vrienden richten ze in 1995 boyband NSYNC op. Na drie succesvolle albums wordt het in 2001 tijd voor een solocarrière. Als onderdeel hiervan stond de zanger op het podium tijdens het laatste concert van Michael Jackson waarin hij een duet zong met MJ en diens broers. Daarnaast is er in 2014 postuum een duet uitgebracht tussen beide heren. Over een periode van 15 jaar heeft deze Tennessee-er 5 nummer 1 hits op zijn naam staan in Amerika en 6 uitgebrachte studio albums. In de concert registratie met the Tennessee Kids laat hij zien ook over de benodigde dans skills te beschikken. Zijn veelzijdigheid is ook terug te zien in zijn gastoptredens bij Jimmy  Fallon en getuige de 21 filsm die hij ondertussen op zijn naam heeft staan. We hebben het hier natuurlijk over Justin Timberlake.

Kandidaat nummer 2 heeft misschien wel de meest gelijkende stem als opvolger van MJ. Bij het horen van zijn nummer I Feel It Coming was ik eerst in de veronderstelling dat er nog studiomateriaal van Michael boven water was gekomen, dat bleek echter niet het geval. Deze Candese zanger is met zijn 31 jaar aanzienlijk jonger dan kandidaat nummer 1. Hij werd in 2010 ontdekt door Drake nadat hij op basis van 3 nummers op zijn eigen Youtube kanaal wat bekendheid had gekregen. Met zijn 11 jaar in het vak maakt hem dan in zeker opzicht een groentje, toch staan er al 4 studioalbums en 3 verzamelaars op zijn naam.  Nummer 1 hits in de Billboard Hot 100 zijn hem ook niet vreemd, 6 nummer 1 hits staan op zijn naam. De ultieme bevestiging dat hij een Starboy is, is zijn optreden tijdens de halftime show in de Superbowl van 2021. Enige kanttekening, ondanks het feit dat hij zeker soul heeft en een passende stem, ontbreekt de aanwezigheid van gladde dansmoves. Kandidaat nummer 2 is The Weeknd.

Kandidaat nummer 3 heeft pas 3 albums op zijn naam staan, maar voor hij zelf aan een solocarrière begon, was hij al jaren actief als producer voor Flo-rida, Ceelo Green en Adam Levine. Dat hij de overstap heeft gemaakt om zelf ook in het voetlicht te treden is niet vreemd. Aan talent geen gebrek, met 9 hits in de top 2000 en 7 Amerikaanse nummer 1 noteringen lijkt hij een alleskunner. Qua genre combineert hij romantische zwijmelplaatjes (Marry me) eenvoudig met (Uptown) funk of zelfs Swingbeat (Finesse) maar ook hiphop, reggae. Dat zijn randjes misschien wat scherper zijn dan Wacko Jacko hoeft geen probleem te zijn, Michael zocht op zijn eigen manier ook te scherpe randjes op. Tijdens zijn succesvolle wereldtour van 2013/2014 deed de 35 jarige zanger 154 locaties aan. Strak georkestreerde shows met veel aandacht voor glitter, glamour ennnn dans, want dat kan hij ook. Uit de criterialijst mist echter zijn sterrendom als kind. Pas op 18 jarige leeftijd verhuisde hij van Hawaï naar LA om met muziek aan de slag te gaan, vanaf 2009 succesvol. Met nummer 3 hebben we Bruno Mars in huis gehaald.

Drie totaal verschillende kandidaten die allemaal wel aan een aantal van de criteria voldoen en best wel raakvlakken hebben met het profiel van MJ. Justin mist alleen toch de soul die nodig is, The Weeknd heeft de stem maar mist de beenjes, dus de absolute smaakmaker van dit lijstje in mijn ogen is Bruno Mars. Zijn muzikale veelzijdigheid, vaardigheden als showman, danskoning en warme soulstem maken hem de ideale opvolger, met een eigen identiteit. In deze tijd waarin muziekbeluistering meer versnipperd is dan ooit en roem sneller vergankelijk, heeft hij alles in huis om zich in de komende jaren tot Greatest Showman ever te ontwikkelen.

Maar de digitale revolutie ging verder en muziek werd online beschikbaar. Sterker nog, je kon via diverse platforms gewoon gratis aan jouw favoriete muziek komen en muziek werd een wegwerpproduct. Waarom betalen voor muziek als je het ook gratis kon luisteren? De muziekindustrie herpakte zich en kwam met nieuwe verdienmodellen en heeft het voor elkaar gekregen dat mensen uiteindelijk toch weer wilden betalen voor hun favoriete muziek. Tegenwoordig via abonnementen op streamingdiensten en het aanbieden van extra content die jouw muziekaankoop speciaal maakt. Wat het meest bijzonder is in deze hele ontwikkeling, is dat er één geluidsdrager weer enorm aan populariteit aan het toenemen is, diegene waar het allemaal mee begon: de LP. Bijna alle artiesten brengen hun albums weer uit op vinyl. Steeds vaker is de LP nog de enige fysieke geluidsdrager bij een nieuwe release.

Toen ik enkele weken terug weer even een half uurtje naar de platenzaak kon was het heerlijk om weer even door de bakken te struinen. In iedere grotere stad is het altijd even fijn om de lokale platenzaak binnen te wandelen en op zoek te gaan naar fijne muziek en mooie koopjes. Uiteindelijk is de beleving ook belangrijk bij het luisteren van muziek. Die LP opzetten, de hoes in je handen te hebben, genieten van het diepere geluid dat vinyl geeft. Natuurlijk komt er in tegenstelling tot digitale muziek af en toe een tikje of en krasje voorbij. Maar ook dit is jouw persoonlijke tikje die je zelfs kan gaan waarderen. Vinyl is meer terug dan ooit!

Waar ik normaal meteen weer rechts ga nu besloten om de weg eens af te lopen om te kijken waar deze uitkomt. De weg maakt nog een lange bocht naar links waardoor de route al misschien iets langer gaat worden dan gepland en uiteindelijk kom ik weer op wat bekender terrein uit. De hele avond hangt de zon al als een rode bol boven de weilanden en het is tot nu toe echt genieten: rustig tempo, goede benen, geen last van pijntjes en een mooie natuur waar de lente overheen hangt. Aangezien de zon steeds lager begint de staan moet ik nu wel aan de route naar huis gaan denken want ik heb geen verlichting bij me. Ik kom in een dorpje terecht en kijk naar de wegwijzers hoe ik het snelst richting huis kan lopen. Ook in dit dorpje diverse avondwandelaars die allemaal vriendelijk groeten. Ik loop naar het volgende wat dichter bij huis gelegen dorp.

De zon zakt verder naar beneden en het begint al licht te schemeren. Maar inmiddels kan ik goed inschatten hoe ver het nog is en heb ik er wel vertrouwen in dat ik in de schemer nog thuis zal komen. De zon is nog maar zichtbaar als een half rode bol, de andere helft is al achter de horizon verdwenen. De laatste kilometers gaan nog steeds boven verwachting. Nog steeds in hetzelfde constante lagere tempo waardoor ik ook heerlijk van de omgeving kan genieten, ook goed voor de bovenbeenspieren trouwens. Tijdens de laatste drie kilometers bekruipt mij een groot gevoel van voldoening. Op een gewone maandagavond geen enkele gedachte aan Corona of andere dagelijkse zaken, gewoon lekker ontspannen rennen tussen de weilanden. Inmiddels met de overtuiging dat ik voor het echte donker weer thuis zal zijn, gaan ook de laatste kilometers heel eenvoudig voorbij. Als ik weer bij de ingang van onze wijk ben vind ik het een mooi moment om te stoppen en de laatste 300 meter naar huis even rustig te wandelen. Nagenietend van 15 km hardlopen, mijn lekkerste run in tijden.

In een rap tempo zie je dat kinderen ondertussen een geheel eigen smaak ontwikkelen, per kind totaal verschillend, gelukkig nog wel met wat overlap, zodat de strijd om de muziek een vriendelijke blijft. Dat niet al deze muziek binnen je eigen smaakpalet valt is geen probleem, het feit dat ze een eigen voorkeur hebben weegt veel zwaarder. Zo krijgt muziek voor hun een eigen betekenis. Verrassend wordt het als ook klassiekers voorbij komen, die je zelf niet direct draait maar die op de lijstjes komen via Netflix series als Stranger Things of Sex Education. Zo schalde uit het niets in één keer Mr Blue Sky uit de Sonos speakers, of Break my stride van Matthew Wilder. Gevoelsmatig kom ik nu aan bij de laatste fase. Dat is de fase waarin mijn kinderen mij inspireren om nieuwe (en zelfs oude) nummers in mijn lijstjes op te nemen. Misschien betekent dit dat de ouderdom nu echt inzet, maar voorlopig zie ik dit als de bekroning op het feit dat het loont om je kinderen met muziek op te laten groeien. Het nummer bij dit stukje is het laatste juweeltje dat uit het niets de woonkamer in vloog. Direct weer aan mijn favorieten toegevoegd….