Aangezien er dit jaar al ophef was dat er te weinig prijzen aan vrouwen zijn uitgereikt, kun je nu al bijna op je vingers natellen dat volgend jaar de vrouwen in de meerderheid zullen zijn en dat dit jaarlijks afgewisseld wordt om iedereen tevreden te houden. Puur om de gelijkheid in stand te houden en niet meer sec kijkend naar de beste acteerprestatie. Wanneer we in een openbare gelegenheid naar een toilet willen gaan hebben we steeds vaker geen keuze meer, maar is het het gender neutrale toilet wat we hiervoor moeten gebruiken. Het is niet dat ik hier een probleem mee heb, sterker nog, iedereen moet juist doen waar hij of haar of non-binair zich het meest prettig bij voelt. Wanneer ik op het herentoilet (waar ik mij toch het prettigst voel) iemand van een ander geslacht tegenkom heb ik hier geen enkele moeite mee. Maar toch vind ik het fijn om bv een toilet te hebben met voornamelijk mensen van hetzelfde geslacht. Even nergens over nadenken, je niet goed hoeven te profileren tegenover het andere geslacht, iets wat mannen toch doen wanneer er opeens vrouwen om hen heen lopen. Ik zie het probleem niet wanneer we iemand die zich toch meer tot een ander geslacht aangetrokken voelt de deur van de buren binnenloopt. Vrijheid blijheid. En voor de personen die zich echt gelijk tot beide geslachten vinden behoren, of zich juist in beide geslachten niet herkennen, zou ik aanraden om gewoon een toilet naar voorkeur te kiezen, gewoon wat je het beste uitkomt. (Kleine tip: herentoiletten zijn vaak schoner).

Wanneer we alles maar gelijk moeten trekken hebben we straks op de Olympische Spelen ook een gemengde categorie van mannen en vrouwen waarbij het dan toch de mannen zijn die de meeste prijzen zullen winnen, gewoon omdat de spierkracht van mannen nu eenmaal groter is. Het zou dan ook oneerlijk voelen om hier alles voor alle geslachten gelijk te maken.

En ja. Het is zeer belangrijk om iedereen gelijk te behandelen. Maar laten we het dan vooral normaal maken dat het niet uitmaakt of je man, vrouw, non-binair of wat dan ook bent. Laten we vooral tolerant naar elkaar blijven en iedereen in zijn eigen waarde laten en dit waarderen.
Zo vind ik het fijn om nog gewoon “man” te kunnen zijn, mag dit ook nog gewoon alsjeblieft?

Op het album zingt Kurt Cobain over zijn onzekerheden, bijzondere stem, bijzonder uiterlijk. Heldere ogen die tussen de blonde lokken door jou aankeken alsof hij ook recht bij jou naar binnen keek terwijl zijn stem jouw gehoor binnendrong. Zijn verhaal is inmiddels bekend en hier ook al eerder beschreven. Te vroeg toegetreden tot de “club van 27”, maar wel met een nalatenschap die de muziekgeschiedenis bewogen heeft. Dertig jaar later is Nevermind nog steeds een fris klinkend album die al 3 decennia lang met je meegroeit, maar dat je ook terug doen denken aan mooie jeugdherinneringen die wij gelukkig wel hadden. Luisterend naar het ongeluk van Kurt heeft hij dit dan toch mooi om kunnen zetten in een mooie nalatenschap… Nevermind:

Maar deze vakantie bracht ons ook een dag in Middelburg. De gezellige hoofdstad van Zeeland met vooral buiten de winkelstraten om mooie artistieke straatjes en pleintjes en fijne restaurantjes. Maar ook de stad met herinneringen aan mijn militaire diensttijd. In het voorlaatste jaar van de dienstplicht in Nederland moest ik nog opkomen om in lichting ‘95-2 ons land te verdedigen. Met grote tegenzin meldde ik mij in Bergen Op Zoom waar mijn plunje uitgereikt werd waarna we met de viertonner naar Middelburg gebracht werden waar ik de eerste twee maanden van mijn diensttijd mijn opleiding zou hebben. De tegenzin verdween al bijzonder snel en met heel veel plezier kijk ik terug op mijn diensttijd waarbij de herinneringen aan Middelburg weer snel naar boven kwamen terwijl ik door de stad liep. Op zondagavond kwamen we na een lange treinreis aan in Middelburg. Samen met alle dienstkameraden die ook tussen 23:00 en 0:00 uur aankwamen verzamelden we iedere zondag in café De Rooie Oortjes. Je camouflage reistas gooide je tegen de wand aan en daarna gezellig bier drinken tot ver in de nacht. Het appel op maandagochtend en de rest van de dag was altijd even taai. Dus tijdens het bezoek dit jaar aan Middelburg toch weer even langs café de Rooie Oortjes gelopen en de herinneringen kwam boven. Op de plek van de Generaal-Majoor Berghuijskazerne staan tegenwoordig appartementen, maar de straten eromheen brachten mij toch weer even terug naar 1995. Terwijl ik daar rond liep neuriede ik weer Zombie van the Cranberries in mijn hoofd, waar we destijds heel volwassen een andere tekst op hadden bedacht, deze zal ik jullie onthouden.

Terugkijkend op een mooie diensttijd liep ik door Middelburg. Natuurlijk was het heus niet allemaal even nuttig wat we hebben gedaan. Maar een mooie tijd was het zeker. Ook het gevoel van kameraadschap en het voor elkaar door het vuur gaan is iets waar we veel van geleerd hebben. Ondanks ieders verschillende afkomst werd er door en voor elkaar samengewerkt en één team gesmeed. Dit is iets waar de huidige jeugd nog wel eens wat van kan leren en de invoering van een vernieuwde sociale dienstplicht zou misschien geeneens zo’n gek idee zijn…

De parkdirecteur vindt dit helemaal niet leuk en wil de wolf afschieten want anders laten de moeflons zich niet zo snel meer zien. Dat is niet leuk voor de mensen die naar het park komen. Er zijn ook gekkies in Nederland. Die knippen gaten in de hekken van het nationale park om de wolf binnen te laten. Niemand weet of de gekkies vóór of tegen de wolf zijn. Maar het ziet er niet goed uit voor de wolf. Dan is er nog de koning. De koning heeft veel geld en veel grond. De koning houdt ook van herten en wilde zwijnen, daar mag hij graag op jagen. Maar jagen is lastig als er bezoekers zijn, dus sluit de koning zijn park af. Drie maanden lang is het park alleen van hem. Lekker schieten en daarna lekker eten. Want de koning houdt van lekker eten, zo te zien. Hoeveel de koning schiet weet niemand, maar het is meer dan de wolven in de komende jaren bij elkaar kunnen eten. Het toont maar weer eens aan hoe vreemd ons land soms in elkaar zit, er met twee maten wordt gemeten en we af en toe elk spoortje realisme verloren zijn. Het lijkt wel een sprookje, maar zoals DeWolff zingt, “it ain’t easy”, zeker niet in Nederland.

De hoofdact was het duel tussen Max Verstappen en Louis Hamilton waarna de Nederlander na een zinderend optreden de prijs in ontvangst mocht nemen als winnaar van het concours. In de schaduw van deze grote namen was er gelukkig ook ruimte voor minder bekende talentvolle solo-artiesten: Nikita Mazepin en Yuki Tsunoda brulden op de mainstage en werden ook met luid gejuich ontvangen door de oranje massa. Achter de schermen en voorafgaand aan de show was er zelfs ruimte voor een meet & greet tussen Max en de Koning. Ook het backstage programma had dus alles wat je van een topfestival mag verwachten. De roadies hadden hun werk goed gedaan, traffic control had de boel op orde en de catering was top geregeld, inclusief vip-deck, polsbandjes en merchandise. Kortom, voor alle liefhebbers: Festival by the Sea, het enige legale festival van ons land…

Sinds 1983 was er weinig leven meer in de band te bekennen. Er kwam geen nieuwe muziek meer uit. Ondanks vele verzoeken hebben ze nooit meer live opgetreden. Ze kwamen nog wel eens spaarzaam samen, maar dit was dan bijvoorbeeld voor de opening van een hotel of restaurant van een van de bandleden. Nieuwe muziek werd niet meer gemaakt en de aanbieding van een nieuwe tournee waarmee 1 miljard dollar kon worden verdiend werd afgeslagen. Dit alles had wel iets magisch, iets onbereikbaars. Die onbereikbaarheid is iets wat meerdere artiesten in de vorige eeuw wel hadden. Ze waren niet zo benaderbaar als in de huidige tijd waarin alle artiesten via social media best wel dichtbij lijken te zijn gekomen. En ook al hadden ze sinds 1982 geen nummer meer uitgebracht, hun muziek is nooit helemaal weggeweest. De films en musical “Mama Mia” die om hun nummers heen geschreven waren, waren een groot succes waardoor ook de huidige jeugd hun muziek weer leerde kennen. Na heel veel jaren zeuren mocht Madonna dan ook eindelijk een sample van de band gebruiken in haar “Hung up”. Weer zo’n mooi verhaal hoe lastig het was om nog iets met muziek van ABBA te kunnen doen.
En nu werd gisteren opeens bekend dat ze er weer zijn. Uiteraard groot nieuws, maar toch bekruipt mij een soort gevoel van “jammer”. De magie is weg. Het is niet meer die grootheid uit de vorige eeuw, maar ze horen nu plotseling gewoon bij de muziekscene van 2021. Je vraagt je af waarom ze nu deze magie alsnog willen verbreken. Voor het geld hoeven ze het waarschijnlijk niet meer te doen. Is het toch nog een soort van bewijsdrang of is het toch gewoon de liefde voor muziek maken die niet meer tegen te houden was? In dat laatste geval is het mooi dat ze hieraan gehoor geven, maar voor mij persoonlijk is er toch weer een kleine magische bubbel doorgeprikt.

Anne Soldaat werd in Nederland bekend als gitarist van de alom geprezen band Daryll-Ann. Na het stoppen van deze band bracht hij meerdere soloalbums uit en was hij tevens gitarist in de bands van diverse Nederlandse artiesten. Al ruim 30 jaar lang is hij een van de bepalende namen in de Nederlandse muziekscene. Niet altijd op de voorgrond, maar wanneer Anne Soldaat ergens aan meedoet weet je in ieder geval dat het kwalitatief goed is. Afgelopen juli bracht hij zijn nieuwe soloalbum “Facts & Fears” uit. Wij maakten eerder al de opmerking hierover dat het beluisteren van dit album een geluksmoment van drie kwartier lang is.

Zonder exact te weten hoe de dag zou worden liepen wij afgelopen zaterdag in de middag mee met Anne Soldaat. We startten vanaf camping ‘de Wereld’ in Zeewolde waarbij we door het nabijgelegen Horsterwold liepen. Een prachtig natuurgebied in Flevoland wat het grootste loofbos van Nederland is en zich mooi ontwikkelt doordat men de natuur hier zijn gang laat gaan. Na ruim 3 kilometer gewandeld te hebben was de eerste stop en was het tijd voor muziek, uiteindelijk toch de reden om mee te lopen. Het was meteen fijn. Live muziek in een bijzondere setting. Omdat de Wandelclub uit een kleine groep van zo’n 30 wandelaars bestaat voelt het ook meteen als een bijzonder privéconcert waar je naar aan het luisteren bent.

Na nog eens een kilometer of 3 gewandeld te hebben kwamen wij weer terug op Camping de Wereld. Een gelegenheidscamping met tipi’s, yurts en campers waar een soort van vrije festivalsfeer lijkt te heersen. Ook deze festivalsfeer is de afgelopen periode een beetje naar de achtergrond gedrongen en het was dan ook gewoon prettig, al was dit slechts heel kort, hier even deelgenoot van te zijn. Op deze camping is een klein theater gebouwd waar Anne Soldaat iets versterkt nog een aantal nummers speelde om de middag af te sluiten. Stuk voor stuk mooie pure liedjes die ook niet meer nodig hebben dan een akoestische gitaar en een zanger die zijn nummers met overgave deelt met zijn meelopers.
Dit was een hele fijne middag en wij kijken nu al uit naar zijn concert van 15 oktober in TivoliVredenburg, gewoon weer eens ouderwets in een concertzaal.

Wanneer je later aan de zomervakantie van 2021 terugdenkt is het veel fijner om aan de leuke herinneringen terug te denken dan aan de beperkingen van dat stomme virus. Hou uiteraard wel alle richtlijnen in acht, maar vier binnen de mogelijkheden het leven. Maak lekker tijd voor degenen die je lief zijn, verwen jezelf met lekker eten, een drankje, geniet van de zon, van je wandelingen of gewoon van een goed boek. Doe lekker waar je zo’n in hebt en laat dit jouw herinneringen voor deze zomervakantie worden.

De redactie van broccoli.fm gaat ook even vakantie vieren. Door het ontbreken van leuke evenementen en uitjes hadden wij afgelopen jaar soms ook best eens moeite om mooie onderwerpen te vinden om over te schrijven. Desondanks hebben wij met veel plezier jullie afgelopen jaar ook weer deelgenoot gemaakt van onze artikelen maar nu gaan wij ook zelf even vakantie houden en nieuwe herinneringen maken. Dus even geen nieuwe artikelen op onze site. Wij zullen de afspeellijst verse broccoli blijven verversen, maar misschien even met wat minder regelmaat. Want we hebben vakantie en doen gewoon lekker wat ons uitkomt. Net datgene wat jullie ook moeten doen! Fijne vakantie en eind augustus / begin september komen we weer met regelmaat online. Joe!