Alle maatregelen worden naar verluid genomen om het aantal besmettingen in te dammen. Voor het gemak wordt er ook iedere keer aan voorbij gegaan dat de entertainmentbranche bij de start van de pandemie zelf meteen meewerkte aan alle mogelijke testen voor toegang om te zorgen dat bezoekers veilig hun culturele behoefte konden bevredigen. Experimenten die succesvol werden uitgevoerd maar waarvan de resultaten verder niet in werden gezet omdat dit land wordt geregeerd door de adviseurs die alleen maar een virus willen bestrijden. Dit is overigens een goed recht van deze adviseurs, want dit is hun beroep. Het zou alleen zo moeten zijn dat onze politieke leiders deze adviezen af laten wegen tegen de andere economische en geestelijke belangen van onze bevolking. Maar helaas hebben wij te maken met een minister-president die geen verantwoordelijkheid durft te nemen en zich verschuilt achter andere collega’s en adviseurs zodat hij zelf zo lang mogelijk op het pluche kan blijven zitten. We zouden hier nog een aantal voorbeelden kunnen noemen over de slechte staat van ons land wat allemaal vanuit zijn beleid is ontstaan, maar verantwoordelijkheid nemen is nu eenmaal geen goede eigenschap van onze minister-president waardoor politiek Den Haag door kan gaan met waar ze al mee bezig waren.

Bij de laatste persconferentie waarin versoepelingen van de toen heersende coronaregels bekend werden gemaakt, werd wederom bevestigd dat er totaal geen waardering voor de culturele sector is. Nadat bekend werd dat de concertzalen en nachtclubs nog voornamelijk gesloten zullen blijven werd er trots gezegd dat de oefenruimtes wel open mochten zodat “je wel gewoon kan oefenen met je bandje”. “Bandje”, wat een k*twoord. Verkleinend en minachtend alsof het allemaal niet veel voorstelt. Alsof met een avondje oefenen iedereen weer lekker voldaan thuiskomt en de hele corona-pandemie vergeten is. Artiest zijn is een beroep waarmee artiesten hun geld verdienen omdat zij iets kunnen waar andere mensen weer graag naar komen kijken en luisteren omdat dit hun culturele behoefte verzadigd waardoor de samenleving veel gezonder deze tijd doorkomt. Een samenleving die al veel gezonder en vrolijker zou zijn dan nu het geval is, want met het vele testen houdt onze regering de samenleving juist graag ziek en afhankelijk.

“Het volgt krijgt de leider die het verdient” zegt de bekende uitdrukking. We moeten wel hele slechte dingen gedaan hebben om nu al zo’n lange tijd met deze leider opgescheept te zitten ….

Er zijn maar weinig seizoenen waar zo reikhalzend naar wordt uitgekeken. De vaak teleurstellende druilerige winters maken de overgang dan ook zeer aangenaam. Het vooruitzicht van een terrasje, een festival en een korte broek of zomerjurk maakt een ongekende energie los. Bij mij in ieder geval. Afgelopen weekend was de zon al weer wat warmer dan de week er voor dan is de behoefte om naar buiten te gaan niet te onderdrukken. Tuurlijk is de zomer ook heerlijk, maar als het voorjaar mooi is geweest (en dat gebeurt regelmatig), ligt de lat voor de zomer wel hoog. Dat wil dan nog wel eens op een teleurstelling uitlopen.

Ook muzikaal ziet het er best goed uit nu richting het voorjaar de line-ups voor de festivals bekend worden gemaakt. Artiesten lijken er weer wat meer vertrouwen in te hebben en boeken weer de eerste vluchten over de Atlantische oceaan. Ook dat geeft lentekriebels, dat we weer een artiest live kunnen zien en een avond naar het cabaret toe mogen. Nu de Denen het voorbeeld geven om weer terug te keren naar een nieuw normaal is het te hopen dat ons nieuwe kabinet het voorbeeld volgt.

Maar wat was nu de aanleiding voor dit stukje? Heel simpel, een cover op YouTube waar je in mijn ogen niet anders dan lentekriebels van krijgt. We hebben ze op broccoli.fm eerder voorbij zien komen, maar Pomplamoose maakte van deze gouwe ouwe van Simon & Garfunkel een zomerse versie. Dus kijk, geniet en ga alvast checken waar je korte broek of rok ligt, want het is aftellen geblazen.

Nu maar hopen dat de winter zich niet bedenkt…

Wet Leg brengt hun indierock alsof deze snel op plaat is gezet, maar het zijn stuk voor stuk intelligente en strak geproduceerde nummers die toch hun rammelende sound hebben gehouden waar deze schrijver altijd erg blij van wordt.
Deze Engelse band, bestaand uit de twee vriendinnen Rhian Teasdale en Hester Chambers, weet met hun vrolijke indierock in combinatie met veelal repeterende teksten toch een nieuwe eigen stijl te brengen. Dat de muziek dan ook nog mede geproduceerd is door Alan Moulder, die bijvoorbeeld ook met Arctic Monkeys heeft gewerkt, toont aan dat we hier met een serieuze belofte te maken hebben.
Het zal nu toch echt weer eens moeten gaan gebeuren dat de tenten op de festivals weer vol komen met muziekliefhebbers en dan is er geen betere nieuwe band te bedenken die voor de verwachte ontlading kan gaan zorgen dan Wet Leg. Gegarandeerd dat de bezoekers de tekst al hardop meezingen: ♫“Hey you, overthere, on the chaise longue in your underwear”♫. En wanneer de catchy gitaren weer de overhand krijgen zal een dansende menigte de opgekropte frustratie van de laatste twee jaren van zich af dansen. Kan niet wachten.

Dat deze situatie de kenmerken van een klucht heeft was aan het begin al duidelijk. Australië hanteert een streng toelatingsbeleid waarbij vaccinatie een vereiste is, tenzij iemand om medische gronden kan aantonen dat niet te hoeven doen. Er hangt een duidelijke zweem van onduidelijkheid rondom deze toptennisser, die zich er niet over uit heeft gelaten of hij gevaccineerd is. Daarom was te verwachten dat hij niet zou afreizen naar het zuiden. Dat was een aderlating voor de organisatie van deze Grand Slam, die zijn titelverdediger graag ziet komen. Die schakelde daarop met de deelstaat Victoria en die was bereid een vrijstelling te verlenen voor Novak. Dit was al bijzonder omdat de Australian Border Force direct aan het Ministerie rapporteert en niet aan de deelstaat. Daar ging het dus mis bij de grens, de regels waren duidelijk en de papieren van de speler niet. Nu na één rechtszaak en persoonlijke bemoeienis van de Minister wordt het een lastig verhaal voor de nummer 1 van de wereld.

Het is typerend voor deze tennisser. Hij kan moeilijk verkroppen dat spelers als Federer en Nadal veel populairder zijn en voelt zich doorlopend tekort gedaan. Wat hij blijkbaar niet doorheeft is dat zijn gedrag op en buiten de baan hier van groot belang is. Zo organiseerde hij in 2020 een tennistoernooi in Servië, terwijl de hele wereld in de brand stond. De tribunes mochten vol, gangbare coronamaatregelen werden niet nageleefd en het publiek mocht uitgebreid op de foto met de spelers. Na afloop waren en vele besmettingen, waaronder Djokovic en kreeg de speler de volle laag. Voorafgaand aan zijn trip richting Melbourne bezocht hij, ondanks een positieve besmetting, een basketbalwedstrijd en nam hij een prijs in ontvangst. Dit gedrag maakt hem ook niet populair onder zijn medespelers, die vinden dat Djokovoc probeert een uitzondering op de regel te zijn, daar waar zij al twee jaar moeizaam door het tennisseizoen komen. Maar veruit het mooiste hoofdstukje uit dit toneelstuk kwam uit Servië zelf waar vader en moeder Djokovic een interview aan de pers gaven over de situatie in Australië. Daarin werd de situatie van hun zoon vergeleken met de behandeling van Jezus en dat hun zoon daadwerkelijk werd gemarteld. Ter afsluiting werd het Servicsche volkslied gezongen. Dan is de conclusie toch dat de appel niet ver van de boom valt. Hoewel het voor een toernooi altijd goed is dat de topspelers er bij zijn, denk ik dat het motto ‘gelijke monniken, gelijke kappen’ moet prevaleren. Het maakt van the Djoker dus eerder the Joker, dus geniet van Steve Miller en laat je gedachten even afdwalen naar het quarantainehotel in Melbourne.

Zo waren wij bij de platenmaatschappij (EMI) dan ook zeer optimistisch dat we weer een nieuwe artiest door konden laten breken. Dit optimisme gold trouwens voor veel nieuwe releases en even zo vaak bleken de verwachtingen achteraf iets te rooskleurig. Maar met alle goede voortekenen zou het met deze artiest toch wel goed moeten komen. Zo kwam hij eind 2001 ook optreden in de Grote zaal van Paradiso. Ook al was er veel airplay die belangrijk is voor de promotie van een concert, de Grote Zaal in Paradiso is toch ambitieus voor een beginnende artiest. Iets te ambitieus bleek wel toen wij de zaal binnen kwamen lopen. De kaartverkoop was enorm tegengevallen en om het gebrek aan bezoekers enigszins te maskeren waren er door de zaal heen allemaal tafeltjes neergezet waar men omheen kon zitten. Zo leek de zaal toch nog redelijk gevuld met de pak hem beet 100 bezoekers waarvan ook nog een stuk of 20 binnengekomen waren via de gastenlijst, een privilege die je had als medewerker van EMI. Ondanks de beperkte opkomst gaf Ed Harcourt een geweldig optreden weg. Hij ging los op zijn piano, klom erop, vertelde onderhoudende verhalen over de nummers en mijn collega sloeg om de paar nummers op mijn knie of schouder om erbij te laten weten hoe goed dit wel niet was. Ook al was de opkomst bij dit optreden nog niet heel groot, wij hadden genoeg gehoord om te weten dat deze doorbraak echt wel zou komen. Inmiddels zijn we 20 jaar verder en is ook in dit geval de grote doorbraak uitgebleven. De doorbraak waar ik in dit geval eigenlijk ook wel in geloofde. Ed Harcourt is muziek uit blijven brengen en heeft al een stuk of tien albums uitgebracht. De eerlijkheid gebied mij te schrijven dat ik de laatste albums eigenlijk ook niet meer beluisterd hebt. Maar wanneer ik incidenteel een nummer van zijn debuut “Here be monsters” voorbij hoor komen opent het schatkamertje zich en denk ik weer terug aan de grote belofte die Ed Harcourt destijds was.

Als de afgelopen jaren ons iets geleerd hebben is het wel dat creativiteit niet te stoppen is en zo is er ook afgelopen jaar weer genoeg muziek uitgekomen. Zo liet mijn Spotify wrapped zien dat een van mijn favoriete nummers van 2021 afkomstig is uit Groningen, luister ook maar eens naar ‘Before your birth’ van ‘the Vices’. In het laatste kwartaal kwam nog mijn favoriete album van dit jaar uit, namelijk ‘A way forward’ van ‘Nation of Language’. Deze New Yorkse band die hun heerlijke retrosound met synthpop en new wave invloeden de ether in knalt en hiermee de jaren ’80 doet herleven. Dit zijn slechts een tweetal voorbeelden uit de grote poel met nieuwe muziek die iedere week weer uitgebracht wordt. Het concert van the Vices van afgelopen maand is helaas verplaatst naar komend jaar en ook het concert van Nation of Language is voor onbepaalde tijd uitgesteld. Toch hebben we er alle vertrouwen in dat we komend jaar weer met enige regelmaat met een biertje in de hand naar live muziek kunnen luisteren. Uitgestelde concerten van doorbraken uit het afgelopen jaar, maar hopelijk ook van namen die we nu nog geeneens kennen. Uiteraard blijven wij deze nieuwe muziek ook volgend jaar met jullie delen. Een hele mooie jaarwisseling toegewenst en wij wensen jullie namens het team van broccoli.fm al vast een geweldig 2022 toe. Tot dan!

Jan Douwe Kroeske was de bedenker en het gezicht van dit programma waarin artiesten vaak een uitgeklede of akoestische versie van hun repertoire lieten horen. En wanneer een nummer akoestisch ook overeind bleef dat wist je dat het ook gewoon een goed nummer was. Door het archief scrollend werd ik zo volledig gegrepen door deze versie van Fink:

Waar het in mijn gedachten een volledig VARA-programma moest zijn, leert Wikipedia mij dat het tv-programma een beetje een zwervend bestaan heeft geleid en door diverse zenders is uitgezonden en dat er meer dan 1000 sessies zijn opgenomen met ook grote namen als Radiohead, Coldplay, Sepultura en Nirvana. Maar ik had hier net zo goed ook REM, Anouk, Foo Fighters of Counting Crows kunnen noemen. Alleen maar om aan te geven hoeveel artiesten graag aan deze sessies meewerkten. En ook nu worden er nog nieuwe sessies opgenomen, vaak met de nationale beloftes van de toekomst zoals the Vices en Benedict, waardoor dit machtige archief alleen maar groter en groter aan het worden is. Mocht je je nu vervelen vanwege de verlenging van de huidige avondlockdown kun je met een gerust hart deze YouTube pagina eens openen. Zo wordt bij mij de teleurstelling over het gecancelde concert van Benedict en het uitgestelde concert van the Vices toch nog iets gecompenseerd ….

Natuurlijk hebben in het verleden ook wel eerder Nederlanders meegereden in de hoogste klasse van de autosport, denk hierbij aan papa Jos, Doornbos, Albers en van de Garde. In vroeger tijden Jan Lammers en zo zijn er bij de kenners nog wel meer namen bekend. Maar nu is het voor het eerst dat een Nederlandse coureur serieus kans maakt op de wereldtitel. Slechts 24 jaar oud, is hij in zijn Red Bull de grote uitdager van Lewis Hamilton die al jaren ongenaakbaar in zijn Mercedes zijn rondes rijdt. Dit jaar komt de concurrentie tussen de twee coureurs tot een hoogtepunt waarbij zij elkaar uitdagen, dwarszitten en af proberen te troeven. Dit alles aangewakkerd met de rivaliteit tussen de teams van Mercedes en Red Bull die elkaar niet alleen met de juiste wedstrijdstrategieën te slim af willen zijn, maar ook vaak nog buiten de baan een uitspraak van de FIA gedaan proberen te krijgen. Een concurrentiestrijd in optima forma met als apotheose de race van dit weekend waarbij Verstappen en Hamilton met exact evenveel punten aan de laatste race zullen starten. Een strijd van racetalent en psychologische oorlogvoering die op zijn scherpst uitgevochten zal gaan worden.

Hier zal geen uiteenzetting van mogelijke strategieën voor dit weekend volgen, hiervoor ontbreekt het deze schrijver simpelweg aan kennis aangezien ik ook een van de successupporters ben. Maar nadat gisteren een mail binnenkwam van onze tv-aanbieder dat zij de race komend weekend ook open aan zullen bieden ontsprong er toch een vrolijk huppeltje in mijn buik, want dit is toch iets wat ik nu graag mee wil maken. Misschien wordt er historie geschreven met het allereerste wereldkampioenschap voor een Nederlander.
Nog even afwachten tot zondag, maar maandag kan ik in ieder geval meepraten bij de koffieautomaat. Misschien gebruik ik nu ook wel een voetbalterm die niet bij de Formule 1 gebruikt wordt: prettige wedstrijd!