Theater van de lach

Beste meneer Infantino,

Ik vind voetbal een mooie sport, om te spelen, om te kijken, om er over te praten en op te kunnen zeiken. En hoe erbarmelijk het spel in de Nederlandse eredivisie soms ook is, ik kijk er graag naar. De samenvattingen welteverstaan, want een hele wedstrijd trek ik echt niet. Nu was er tijd om de afgelopen weken veel van het WK in Qatar te kunnen zien. Op zich zou je zeggen dat het met het voetbal goed moest komen als de beste landen ter wereld zich met elkaar gaan meten. Helaas ging dit toernooi niet over voetbal.

Het affiche vooraf was wel goed. Op Italië na zijn alle toplanden gekwalificeerd. Van de huidige wereldkampioen Frankrijk tot en met Amerikaans kampioen Argentinië. De beste spelers ter wereld: Messi, Neymar, Mbappé en in mindere mate Ronaldo die zich met elkaar gaan meten. Er is een klassieke poule des doods met Spanje, Duitsland, Japan en Costa Rica. Kortom dat moest een mooi toernooi worden.

Vanaf de toekenning van het toernooi aan Qatar op 2 december 2010 wordt het WK al overschaduwd door de corrupte praktijken van de FIFA. Het WK wordt verkocht aan Qatar voor een vergoeding waar Sepp Blatter en de zijnen ongetwijfeld een nieuw buitenverblijf van hebben gebouwd. Daar kon u nog niets aan doen, want toen was u nog geen Voorzitter. Kosten, moeite noch mensenlevens worden door het gastland gespaard om van dit toernooi een succes te maken. Er worden in 12 jaar tijd 8 voetbalstadions in de woestijn uit de grond gestampt, de ene nog mooier dan de andere. En dat voor een land waar de voetbalcompetitie zich kan meten met de Nederlandse Topklasse amateurs op een goede dag. Hoeveel migranten er zijn gesneuveld voor de bouw van deze stadions weet niemand, want dat was voor zowel Qatar als voor de FIFA niet belangrijk, dus er is niet echt geteld. Maar bij uw laatste officiële lezing had u het over vier overleden migranten. Dat zegt best veel.

De promotiecampagne voor Qatar draaide ook tijdens het toernooi op volle toeren. Bij de eerste wedstrijden overtroffen de officiële bezoekersaantallen de maximale capaciteit van de stadions en waren de lege stoelen niet op één hand te tellen. Ook uw FIFA werkte hard mee aan die feel-good campagne. In een verwoede poging om een statement te maken tegen de mensenrechten situatie in Qatar bedacht een aantal deelnemende Europese voetballanden de One Love band voor aanvoerders. Dat paste niet in het straatje van de FIFA en dus was er op eens de gele kaart sanctie, uit het niets. Dat de Sjeik de enige vrouwelijke scheidsrechter geen hand wilde geven, geen probleem voor u.

Was er dan niets over het voetbal te melden? Zeker wel. Er was mooi voetbal en er was toernooivoetbal. Dat laatste klinkt beter dan lelijk voetbal, maar dat was het eigenlijk wel. Het mooie voetbal was wat schaars maar kwam onder andere van Spanje (7-0 tegen Costa Rica), Portugal (6-1 tegen Zwitserland) en Engeland (3-0 tegen Senegal). Er waren bijzondere nederlagen van onze Oosterburen en de Spanjaarden (tegen de Japanners). De Argentijnen verloren dubieus tegen Saudi Arabië. Er was ook veel vechtvoetbal, ondanks een historisch laag aantal rode kaarten. Er was een totale outsider in de vorm van de Nederlands getinte Leeuwen van de Atlas, die het zelfs tot de halve finales schopten. De emoties en ophef rondom topspelers Suarez (net niet door en van de spanning zijn shirt opgegeten), Christiano Ronaldo (die zijn rol bij Manchester United feilloos doortrok naar het nationale team) en Neymar (te vroeg naar huis). De finale had alles in zich wat een finale moet hebben. Twee comebacks van Frankrijk, kansen op meer, penalty’s en een keeper die uiteindelijk het verschil maakte en Messi hielp zijn droom te realiseren. Maar wat mij vooral bijblijft is het theater op het veld. De overdreven valpartijen, het zuigen bij de scheidsrechters, de niet gegeven gele kaart, de belachelijke extra tijd en het feit dat de stadions uit het niets gevuld waren met Argentijnen. Het maakte allemaal deel uit van uw show meneer Infantino. De show waarvan u de regisseur was. Waar zelfs de gewenste winnaar de kampioen werd. Daar waar u de kans had om bij dit WK te zeggen dat de FIFA het voortaan echt helemaal anders ging doen, noemde u dit het beste WK ooit. Dat gaat mij wat te ver, maar de grootste show ooit zou ik het wel willen noemen. En daar waar ik show zeg, mag u ook klucht invullen. Het Nederlands elftal miste kansen, maar die vallen in het niet bij de door u gemiste kansen. We blijven hopen op betere tijden, maar dit liedje is voor u.

O ja, voor de organisatie in Qatar: mijn cluppie is nog op zoek naar een nieuw stadion, dus als er één leeg staat…