The Veils (Live)
31 januari 2025Vorige week verscheen het nieuwste album van the Veils, Asphodels geheten. Een werkelijk prachtig album met mooie ingetogen nummers, al mis je tegen het einde misschien wel net even die ene the Veils uit de bocht vliegende emotionele ontsporing.
Donderdagavond speelde de band in een goed gevuld Paradiso. Het blijft het een klein beetje een raadsel waarom deze band de grotere clubs toch net nooit volledig uit zal verkopen aangezien ze inmiddels al een indrukwekkend repertoire hebben opgebouwd en live nooit teleurstellen. Nadat het spannende ‘Oh sinner man’ van Nina & Frederik als opkomstnummer werd gespeeld betrad de band het podium waarbij een ding opviel: Finn Andrews, de frontman, zanger en eigenlijk gewoon de Veils in hoogsteigen persoon, kwam lachend het podium op.
Wat volgde was een optreden waarbij de kleinere nummers van Asphodels afgewisseld werden met nummers van eerdere platen en er ontspin zich een hele goede mix van rustige nummers tot toch af en toe die heerlijke hysterische ontsporing waarbij Finn Andrews zijn gitaar martelde om ook alles te geven, met een gesprongen snaar tot gevolg.
Door de jaren heen heb ik de band meerdere malen live gezien en het is interessant om mee te groeien met de emotionele ontwikkeling van de frontman.
Bij de vroegere concerten leek Finn Andrews gebukt te gaan onder al het leed van de wereld, de liefde en alle onderwerpen waar hij over schreef. Een zware last op zijn schouders die hij getergd, met kramp in de kaken en spuug uit de mond, live ten gehore bracht.
Bij het vorige optreden twee jaar geleden stond hij al meer ontspannen op het podium en nu reageerde hij ontspannen lachend op het publiek, vertelde waar zijn nummers geschreven waren en liet hij merken toch weer onder de indruk te zijn van de mooie zaal die Paradiso natuurlijk ook is. Dit was uiteindelijk veel prettiger om naar te kijken, want het ging niet ten kosten van de kwaliteit van het optreden. Een goed uitgebalanceerde setlist waarbij de band het publiek op een extra lange toegift trakteerde. Toen na het vierde nummer in de toegift het publiek de zaal ging verlaten kwam Finn Andrews nogmaals het podium op met de vraag of men zin had in nog een nummer die hij solo op zijn keyboard vertolkte. Dit was een van de betere optredens die ik van the Veils heb gezien, misschien wel de beste.
