Paolo Nutini

Ook al was ik altijd al wel fan van zijn stem, ik kon mijzelf niet als een Paolo Nutini fan omschrijven. Leuke nummers als ze voorbij kwamen, maar de momenten dat ik zelf muziek van hem opzette zullen erg schaars zijn geweest. Maar die stem, goud! Maar doordat de Schotse singer/songwriter al zo’n 8 jaar geen nieuwe muziek had uitgebracht zou je zijn muzikale productie inmiddels ook schaars kunnen noemen. Zoals we bij economie hebben geleerd: wanneer er schaarste optreedt wordt het product meer waard.

Zo was ik een maand of twee geleden dan toch opeens erg benieuwd toen ik hoorde dat Nutini een nieuwe single uithad en zocht ik op Spotify zijn nieuwe single op. Of die binnen kwam zeg. In “Through the echo’s” zingt hij soulvol het kippenvel op je armen en op de andere single “Lose it” schuren de gitaren en het ritme je lekker door het nummer heen. Twee nummers die mij inmiddels erg deden verlangen naar het hele album dat inmiddels al een maand of twee uit is. En wat voor een album! “Last Night In The Bitterweet” geeft je 70 minuten lang kwaliteit waarin diverse stijlen van kleine breekbare nummers tot hypnotiserende rock aan je voorbij komt. Dit album was zo goed dat ik na de eerste luisterbeurt maar meteen voor de hoofdprijs de dubbel LP heb aangeschaft. Inmiddels heeft dit album mij al begeleid om bij te komen na een drukke werkdag; Tijdens autoritten; Als soundtrack langs het prachtige Ortameer; ‘s Nachts in mijn oortjes wanneer ik eens niet kon slapen. Kortom, muziek voor ieder moment, muziek die gewoon niet gaat vervelen. Ook als is het jaar nog lang niet voorbij, denk dat mijn persoonlijke favoriete album voor dit jaar al wel bekend is. Met een speciale vermelding van dat ene liedje: het breekbare “Julianne”. Zo mooi. John Lennon had hem denk ik ook graag gezongen. Met andere woorden: Luistertip!