Nevermind

Vandaag is het 30 jaar geleden dat Nevermind van Nirvana uitkwam. Een album dat de muziekwereld op zijn kop zette en in hun kielzog volgde er een hele muziekscene uit Seattle die de wereld veroverde. Ik herinner mij nog dat “Smells like teen spirit” op MTV werd getoond. Een dag later was dit het gesprek op het schoolplein. Of je vond het fantastisch of je vond het verschrikkelijk, er was geen tussenweg. Maar dit nummer maakte wel de tongen los en iedereen had het gezien. Destijds was MTV namelijk ook nog een plek om ook nieuwe muziek te ontdekken. Ik herinner me nog mijn klasgenoot die normaal alleen maar naar R&B en hiphop luisterde en opgewonden het schoolplein opkwam omdat hij nu toch zoiets goeds had gezien. Goed omdat het zo intens was. Puur, nieuw, eerlijk, anders, rauw.

Op het album zingt Kurt Cobain over zijn onzekerheden, bijzondere stem, bijzonder uiterlijk. Heldere ogen die tussen de blonde lokken door jou aankeken alsof hij ook recht bij jou naar binnen keek terwijl zijn stem jouw gehoor binnendrong. Zijn verhaal is inmiddels bekend en hier ook al eerder beschreven. Te vroeg toegetreden tot de “club van 27”, maar wel met een nalatenschap die de muziekgeschiedenis bewogen heeft. Dertig jaar later is Nevermind nog steeds een fris klinkend album die al 3 decennia lang met je meegroeit, maar dat je ook terug doen denken aan mooie jeugdherinneringen die wij gelukkig wel hadden. Luisterend naar het ongeluk van Kurt heeft hij dit dan toch mooi om kunnen zetten in een mooie nalatenschap… Nevermind: