Middelburg

We schrijven op deze website vaak over herinneringen. Onlangs had ik weer een “trip down memory lane”. Deze zomervakantie bleven wij in Nederland. In eerdere jaren vroegen wij ons vaak na een lange reisdag af waarom wij eigenlijk nooit vakantie in ons eigen land vierden. Zou toch een hoop reistijd schelen. Met alle Corona perikelen was dit het ideale jaar om het nu toch maar eens te proberen en we hebben een heerlijke vakantie gehad. In Europa zijn er bijna geen mooiere stranden te vinden dan de Zeeuwse stranden en ook de mooie historische plaatsen nodigen uit om ze te bezoeken en door te straten te struinen. Het vakantiegevoel is in Zeeland nooit ver weg. Maar het antwoord waarom we toch altijd weer naar het buitenland gaan is overigens ook gevonden: het onzekere weer.

Maar deze vakantie bracht ons ook een dag in Middelburg. De gezellige hoofdstad van Zeeland met vooral buiten de winkelstraten om mooie artistieke straatjes en pleintjes en fijne restaurantjes. Maar ook de stad met herinneringen aan mijn militaire diensttijd. In het voorlaatste jaar van de dienstplicht in Nederland moest ik nog opkomen om in lichting ‘95-2 ons land te verdedigen. Met grote tegenzin meldde ik mij in Bergen Op Zoom waar mijn plunje uitgereikt werd waarna we met de viertonner naar Middelburg gebracht werden waar ik de eerste twee maanden van mijn diensttijd mijn opleiding zou hebben. De tegenzin verdween al bijzonder snel en met heel veel plezier kijk ik terug op mijn diensttijd waarbij de herinneringen aan Middelburg weer snel naar boven kwamen terwijl ik door de stad liep. Op zondagavond kwamen we na een lange treinreis aan in Middelburg. Samen met alle dienstkameraden die ook tussen 23:00 en 0:00 uur aankwamen verzamelden we iedere zondag in café De Rooie Oortjes. Je camouflage reistas gooide je tegen de wand aan en daarna gezellig bier drinken tot ver in de nacht. Het appel op maandagochtend en de rest van de dag was altijd even taai. Dus tijdens het bezoek dit jaar aan Middelburg toch weer even langs café de Rooie Oortjes gelopen en de herinneringen kwam boven. Op de plek van de Generaal-Majoor Berghuijskazerne staan tegenwoordig appartementen, maar de straten eromheen brachten mij toch weer even terug naar 1995. Terwijl ik daar rond liep neuriede ik weer Zombie van the Cranberries in mijn hoofd, waar we destijds heel volwassen een andere tekst op hadden bedacht, deze zal ik jullie onthouden.

Terugkijkend op een mooie diensttijd liep ik door Middelburg. Natuurlijk was het heus niet allemaal even nuttig wat we hebben gedaan. Maar een mooie tijd was het zeker. Ook het gevoel van kameraadschap en het voor elkaar door het vuur gaan is iets waar we veel van geleerd hebben. Ondanks ieders verschillende afkomst werd er door en voor elkaar samengewerkt en één team gesmeed. Dit is iets waar de huidige jeugd nog wel eens wat van kan leren en de invoering van een vernieuwde sociale dienstplicht zou misschien geeneens zo’n gek idee zijn…