Leif Vollebekk (Live)

De Canadese singer-songwriter Leif Vollebekk bracht eind september al weer zijn vijfde album uit. Wederom een album met prachtige pop/folk nummers die zich heel voorzichtig in het hoofd vestigen om daar dan ook niet meer weg te gaan. Sfeervolle en stemmige muziek waar de schoonheid en kwaliteit vanaf druipt. Maar vooral die fijne ietwat hese, maar toch heldere stem die een genot voor de oren is.

Zaterdagavond stond Leif Vollebekk in een vol Paradiso. Net als op zijn laatste album trapte hij af met het nummer ‘Rock and Roll’ en bij de eerste tonen wist je direct dat het een mooie avond zou worden. Het geluid was bijzonder goed afgesteld. Een avond met kwalitatief hele mooie nummers die de ambacht van singer-songwriter weer naar een hoger niveau tillen. Samen met een 4 koppige band wisten ze met zijn vijven met de sfeervolle nummers het publiek helemaal stil te krijgen, iets wat de laatste jaren toch vaak lastig blijkt te zijn. Het enthousiasme van Leif gaf de show een diepere inhoud. Hij liet het publiek meezingen, gooide er af en toe bij het inspelen van zijn piano even kleine stukje covers mee; zo kwamen er stukjes voorbij van Aerosmith, The Killers en Macy Gray. Het werd met plezier ontvangen, maar eigenlijk had dit niet gehoeven want zijn eigen nummers zijn kwalitatief beter dan die van genoemde artiesten en de zanger nam het publiek bevlogen mee op die fijne muzikale luistertrip. Ruim anderhalf uur vloog voorbij en na al twee keer terug gekomen te zijn kwam hij ook nog voor een derde keer op het podium terwijl een gedeelte van het publiek de zaal al wilde verlaten. Hij sloot af met een gedurfde cover, namelijk het iconische ‘Purple Rain’ van Prince. Deze werd zeer goed uitgevoerd en de zaal zong dankbaar mee. Maar ook hiervoor geldt dat zijn eigen nummers deze avond gewoon veel beter waren. Toch een bewijs hoe kwalitatief sterk en mooi zijn nummers zijn. Luister ook maar eens naar ‘Moondog’: