Jongensdroom (Mozes and the Firstborn)

Astronaut, profvoetballer of zanger. Wanneer je kinderen vraagt wat ze later willen worden zitten deze antwoorden er vaak tussen. Weinigen is het maar gegeven om dit doel te bereiken en veel mensen zullen het geeneens serieus geprobeerd hebben. Terwijl afgelopen week een paar nummers van Mozes & the Firstborn in de auto via de shuffle voorbijkwamen dacht ik aan die jongensdroom die zij wel hebben nagejaagd. Maar helaas niet met het beoogde succes om hier ook van te kunnen leven. Afgelopen jaar besloten zij hun instrumenten en microfoons neer te leggen.

Toen ik ze voor het eerst zag op de eerste editie van Best Kept Secret had ik een grote toekomst voor deze band verwacht. Fijne energie en een zanger met een geweldige stem. Maar helaas is een grote doorbraak maar voor weinigen weggelegd. Ook al bezit je als band de kwaliteit, je hebt met veel meer randzaken te maken. De populariteit van jouw muziekstroming, net toevallig opgepakt worden door de juiste radiostations en concertpromoters en op alle vlakken gewoon een grote dosis geluk. Wanneer de leden van Mozes & the Firstborn later terugkijken op hun carrière kunnen ze wel trots zijn op het feit dat ze geprobeerd hebben hun droom te leven. Drie kwalitatief sterke platen afgeleverd. Kunnen toeren door Europa en Amerika, maar net niet het geluk gehad om tot die grote doorbraak te komen. Nadat ik door de shuffle functie in de auto weer getriggerd werd om even wat meer muziek van deze band te luisteren verloor ik mijzelf weer in hun albums. Erg goede muziek waarvan het jammer is dat deze niet door meer mensen gehoord is, maar voor de bandleden een prachtige periode om later op teug te kijken. En voor de Nederlandse muziekhistorie een drietal albums die nog ondergewaardeerd zijn, maar die achteraf zeker een belangrijke plaats in onze nationale muziekcatalogus zullen krijgen.