de wolf en de koning

De wolf wordt opgejaagd en dat terwijl hij er nog maar net is. Jaren hebben we er over gedaan om de wolf weer naar Nederland te krijgen. Nu hij weer in Nederland is zijn we teleurgesteld in de wolf. Teleurgesteld dat hij zich niet houdt aan het door ons bedachte leefgebied. De wolf heeft ruimte nodig en die hebben we niet. Dus gaat de wolf ook naar Nationaal Park de Hoge Veluwe, want daar is het ook mooi voor de wolf. We zijn ook teleurgesteld omdat de wolf geen hondenbrokjes eet. Hij houdt van schapen, herten en af en toe een moeflon. Dat is een echte traktatie want die horen niet eens in Nederland thuis en zijn alleen te vinden in het nationale park. Er is al één moeflon doodgebeten.

De parkdirecteur vindt dit helemaal niet leuk en wil de wolf afschieten want anders laten de moeflons zich niet zo snel meer zien. Dat is niet leuk voor de mensen die naar het park komen. Er zijn ook gekkies in Nederland. Die knippen gaten in de hekken van het nationale park om de wolf binnen te laten. Niemand weet of de gekkies vóór of tegen de wolf zijn. Maar het ziet er niet goed uit voor de wolf. Dan is er nog de koning. De koning heeft veel geld en veel grond. De koning houdt ook van herten en wilde zwijnen, daar mag hij graag op jagen. Maar jagen is lastig als er bezoekers zijn, dus sluit de koning zijn park af. Drie maanden lang is het park alleen van hem. Lekker schieten en daarna lekker eten. Want de koning houdt van lekker eten, zo te zien. Hoeveel de koning schiet weet niemand, maar het is meer dan de wolven in de komende jaren bij elkaar kunnen eten. Het toont maar weer eens aan hoe vreemd ons land soms in elkaar zit, er met twee maten wordt gemeten en we af en toe elk spoortje realisme verloren zijn. Het lijkt wel een sprookje, maar zoals DeWolff zingt, “it ain’t easy”, zeker niet in Nederland.