clubliefde

Clubliefde is een raar fenomeen. Voor de één is clubliefde bijna een religie, voor de ander een stille voorkeur. Ik zou mezelf geen groot voetballiefhebber willen noemen maar heb sinds jaar en dag mijn hart verpand aan Feijenoord. Willem van Hanegem was ooit een kennis en via hem bleef ik hangen in Rotterdam Zuid. Clubliefde voelen voor dit Rotterdamse vlaggenschip doe je bijna niet voor je lol. Het voelt als een slechte relatie waarbij je keer op keer teleurgesteld wordt door je partner, maar af en toe een sprankje hoop krijgt als hij of zij een goede dag heeft. De stap naar de scheiding durf je niet te zetten.

Natuurlijk, het kampioenschap in 2016/2017 was zeker zo’n sprankje hoop. Hoop dat Feijenoord eindelijk weer de aansluiting kon vinden bij Ajax, PSV en AZ, drie clubs die hoger staan op de Europese ranglijst. Maar deze hoop was tevergeefs want aan alle kanten zit het scheef bij Feijenoord. Op de eerste plaats is de club een stuurloos schip. Of stuurloos, de Vrienden van Feijenoord hebben de organisatie in een ijzeren wurggreep. Destijds ontstaan door rijke Rotterdammers om geld in te zamelen en de club te redden, hebben deze havenbaronnen 30% van de aandelen in handen en belangrijke zeggenschap in nagenoeg alle strategische beslissingen. En die staan veranderingen laat staan verbeteringen in de weg. Daarnaast is er nog de Kuip, een schitterend historisch stadion uit 1937, gebaseerd op het oude Highbury van Arsenal. Nostalgisch zeker maar zonder perspectief om de inkomsten te laten groeien. Keer op keer verzand het plan voor Feijenoord City, een nieuw multifunctioneel stadion aan de Maas. En dan is er nog het bizarre fenomeen rondom de selectie; hoeveel nieuwe spelers niet door Kuipvrees nooit hun oude niveau halen is niet op twee handen te tellen. Dat de club ook geen geld heeft werd deze week ook nog maar eens overduidelijk met het in en in sneue filmpje van Directeur Mark Koevermans die een beroep doet op sponsors en seizoenkaarthouders om alsjeblieft geen geld terug te vragen voor dit verloren seizoen. Over de kwaliteit van de selectie hoef ik het na de 1-1- tegen FC Emmen thuis niet te hebben. Ik denk dat ze er in Amsterdam de slappe lach van hebben gekregen.

Met Dick Advocaat, Frank Arnesen en vast ook Arne Slot zijn meer dan capabele vakmensen aangesteld die het beste met Feijenoord voor hebben, maar zelfs zij zijn niet in staat het roer om te gooien en de club structureel terug te brengen naar de top 3. Met enige jaloezie kijken ik wel eens naar Ajax, waar ze de boel erg professioneel op de rit hebben. Dat heeft ook even geduurd, pas na het verschijnen van het rapport Coronel uit 2008 over het bestuursmodel en een analyse van het voetbaltechnisch beleid hebben ze daar de weg omhoog gevonden. En structureel ook. Hoewel ik nooit op Ajax kan worden ben ik wel jaloers op Ajax als partner, ze heeft een grote bek maar doet wat ze belooft.

Vanavond riep ik weer uit dat ik voor Vitesse word, of voor Heracles, eigenlijk voor iedereen behalve Rotterdam, Amsterdam, Eindhoven of Alkmaar…maar het kan niet: je kan niet met haar en niet zonder haar.