Chef’Special (live)

Na lang uitstel vanwege die stomme pandemie waar we liever helemaal niet meer over praten stond Chef’Special zaterdag in een uitverkochte AFAS Live. Samen met mijn 14 jarige dochter die toch al zo’n 1/3 van haar leven fan van deze band is bezochten wij ze voor de tweede keer in deze zaal. Waar wij bij ons eerste bezoek nog wat veilig op de tribune zaten stonden we nu redelijk voor in de zaal tussen heel veel enthousiaste jonge mensen. Het publiek is heel gevarieerd, maar ik kan mij niet aan de indruk onttrekken dat er iets meer dan gemiddeld jonge vrouwen vooraan staan die de frontman Joshua Nolet net iets leuker vinden dan dat je normaal een zanger leuk vindt. Maar zelf ook niets dan lof over de band en de frontman.

Er werd een show van positiviteit aan het publiek gegeven waar je u tegen zegt. Chef’Special was uitgebreid tot een formatie van 6 man en bij veel nummers kwam er nog een blazerssectie van 5 man bij. Dit elftal trakteerde het publiek op een hitshow van een uur en 3 kwartier. Ik was verbaasd hoeveel nummers ik wel kende en hoe lekker het was om deze voluit mee te zingen. Verder waren alle ingrediënten aanwezig om de Chef’Special weer aan het publiek te serveren. Vuurwerk, confetti maar vooral een hele enthousiaste band die muzikaal van hoge kwaliteit was. Dit alles werd geleid door Joshua, de energieke en enthousiaste frontman die het elftal aan muzikanten aanvoerde. Natuurlijk een hoofdrol voor de aanvoerder, maar hij gaf de andere tien ook alle ruimte om te schitteren. Persoonlijk favoriet hierbij was toch de trompetsolo die aan het einde de zaal nog even naar een euforisch moment bracht.
Een ander hoogtepunt was toch waarin Joshua vroeg om vier “yeahs” zodat we bij de laatste yeah de ellende van de afgelopen jaren achter ons konden te laten. Het leek of de hele zaal dat graag wilde want er kwam een oerkreet uit de menigte die ik in al mijn concertjaren nog nooit zo gehoord heb. Chef’Special is gewoon een band van internationale allure met inmiddels een avondvullende hitshow in hun bezit. Er werd luidkeels meegezongen, gedanst, een sit-down en gesprongen. Muzikaal beheersen zij de combinatie van ska, reggae en hip hop zo goed dat ze echt een compleet eigen sound hebben ontwikkeld die ook buiten Nederland veel groter zou kunnen zijn.
Met mijn dochter afgesproken dat we ze ook nog wel een keer in een kleinere zaal willen zien, maar of dat makkelijk wordt weet ik niet.
Toen wij weer naar de auto liepen werd de populariteit van de zanger nogmaals bevestigd: “Pap, als ik met iemand als Joshua thuis zou komen, zou je dat dan goed vinden?” “Tuurlijk lieverd.”