Alamo Race Track (Live)

Eerlijk gezegd wist ik niet dat de band nog bestond. Enig speurwerk online wees uit dat dit niet zo’n gekke gedachte was, want sinds 2015 is er geen nieuwe muziek meer verschenen.
De band kwam in 2006 onder mijn aandacht door het nummer Black Cat John Brown, destijds aardig grijs gedraaid door deze schrijver en ook het nummer dat deze band veel internationale aandacht gaf.  Maar doordat de band enigszins uit mijn aandacht was verdwenen was ik verrast de naam “Alamo Race Track” opeens tegen te komen in de agenda van podium FLUOR en uit nieuwsgierigheid blind twee tickets gekocht. Kort na de aanschaf van deze tickets kwam ook hun 5e album uit en tijdens de eerste luisterbeurt wist ik al dat ik naar een van mijn favoriete albums van 2023 aan het luisteren was. Met heel veel zin reed ik zaterdag dan ook  naar het optreden in FLUOR in Amersfoort.

Waar ik hoopte dat het optreden in het café van FLUOR plaats zou vinden werden we toch naar de grote zaal geleid. Ook al was deze met doeken verkleind, het is toch jammer om een te klein publiek in een net te grote ruimte te zien. Gelukkig deed het niets af aan de kwaliteit van de muziek. Alamo Race Track startte met het nummer ‘Sally H.’ en bij de eerste tonen voel je al dat het die avond wel goed zit. Ieder nummer was raak. Nummers met fijne meerstemmige zanglijnen. Nummers die stap voor stap met laagjes opgebouwd worden. Zo’n anderhalf uur lang genieten van de onvoorspelbare, maar prachtige liedjes van deze band. Het is lastig de muziek in een hokje te stoppen. Invloeden uit de jaren ‘70, soms een Anne Soldaat vibe, bovenal een eigen stijl waarvan je wel direct weet dat dit een band is die bij het label Excelsior onder contract staat. Want ook dat hoor je meteen.

De band speelt zo’n anderhalf uur het ene na het andere fijne liedje onze oren in. Het enige wat dan jammer is dat deze muziek echt wel veel meer oren mag bereiken, want dat verdienen ze zeker!