achter de schermen

Het applaus galmt nog na, het zaallicht gaat aan en de schoonmaakploeg veegt het publiek langzaam uit de zaal. Achter het podium vandaan komen figuren tevoorschijn, ze bewegen in het duister als Oempa Loempa’s in de Chocoladefabriek van Willy Wonka.

In mum van tijd zakken de eerste trussframes met de verlichting en niet veel later volgen de luissprekers. Tegelijkertijd worden de instrumenten van de artiesten met zorg ingepakt in de daarvoor bestemde flightcases. De ‘crew’ is aan het werk, de stille krachten achter ieder concert, festival of zelfs theatershow. Soms alleen een ‘mannetje’ voor licht en geluid maar naarmate de zalen groter worden nemen de aantallen snel toe. Bij de Heineken Music Hall met 5.000 bezoekers was een crew van 25 man niet vreemd. De ploeg werkt met een enorme efficiëntie, iedereen weet wat hij moet doen. ’s Ochtends om 6 uur gaan de laad- en losdeuren open en worden de vrachtwagens uitgeladen, om 4 uur in de middag moet alles klaar staan en om 2 uur ’s nachts rijden de vrachtwagens ingeladen weer door naar de volgende show. De druk is hoog, het ritme onregelmatig. Het echte rock en roll bestaan vind je hier terug, gasten die dit doen omdat ze dit het mooiste vinden wat er bestaat. Op weg zijn, met elkaar, sjekkie achter het oor, buffelen als het moet en eten bij de crewcatering, hopend op een fatsoenlijke cateraar. Daar waar het management van de artiesten zich druk maakt over de voorzieningen in de kleedkamer, zoals de befaamde blauwe M&M’s van Mariah Carey, kijkt er niemand om naar deze mannen. Tijdens de show hangen ze vaak in de Laad en Los, zittend op de flightcases worden er sterke verhalen verteld. Het zijn veelal mannen met bijpassende humor, een vrouw zie je zelden maar ze zijn er gelukkig wel.

In deze tijden van evenementenarmoede wordt er veel stil gestaan bij evenementenbureaus, concertorganisatoren en facilitaire bedrijven, maar over de echt kwetsbare groep in deze branche wordt ook hier niet gesproken. De crew die zich voor een appel en een ei in het zweet werkt, aan deze mannen en vrouwen moet ik denken als ik artiesten van huis uit zie optreden. Zij zijn de ware bankzitters. Jackson Browne schreef een ode aan zijn crew, zeer terecht.