ABBA

ABBA; de hitmachine uit de jaren ’70 is terug. Gisteren werd er een nieuw album aangekondigd, kwamen er vast twee nieuwe nummers uit en er komt een concertreeks aan waarin hologrammen van de ABBA leden op het podium zullen staan. Dit is nieuws, groot nieuws, maar of we hier nu zo blij mee moeten zijn? De magie van de band lijkt met deze aankondigingen meteen een beetje verdwenen. Het had iets moois namelijk dat deze band een soort van onbereikbaar bleek, iets magisch. De ongelooflijke hoeveelheid hits die ze hebben uitgebracht. Iedereen kan de ABBA-nummers wel meezingen, of je het nu goed vindt of niet. Hieruit blijkt dat de singles dan ook enorm goed in elkaar zitten en wanneer er een Nobelprijs voor “hits schrijven” zou bestaan had ABBA deze zeker een keer gewonnen.

Sinds 1983 was er weinig leven meer in de band te bekennen. Er kwam geen nieuwe muziek meer uit. Ondanks vele verzoeken hebben ze nooit meer live opgetreden. Ze kwamen nog wel eens spaarzaam samen, maar dit was dan bijvoorbeeld voor de opening van een hotel of restaurant van een van de bandleden. Nieuwe muziek werd niet meer gemaakt en de aanbieding van een nieuwe tournee waarmee 1 miljard dollar kon worden verdiend werd afgeslagen. Dit alles had wel iets magisch, iets onbereikbaars. Die onbereikbaarheid is iets wat meerdere artiesten in de vorige eeuw wel hadden. Ze waren niet zo benaderbaar als in de huidige tijd waarin alle artiesten via social media best wel dichtbij lijken te zijn gekomen. En ook al hadden ze sinds 1982 geen nummer meer uitgebracht, hun muziek is nooit helemaal weggeweest. De films en musical “Mama Mia” die om hun nummers heen geschreven waren, waren een groot succes waardoor ook de huidige jeugd hun muziek weer leerde kennen. Na heel veel jaren zeuren mocht Madonna dan ook eindelijk een sample van de band gebruiken in haar “Hung up”. Weer zo’n mooi verhaal hoe lastig het was om nog iets met muziek van ABBA te kunnen doen.
En nu werd gisteren opeens bekend dat ze er weer zijn. Uiteraard groot nieuws, maar toch bekruipt mij een soort gevoel van “jammer”. De magie is weg. Het is niet meer die grootheid uit de vorige eeuw, maar ze horen nu plotseling gewoon bij de muziekscene van 2021. Je vraagt je af waarom ze nu deze magie alsnog willen verbreken. Voor het geld hoeven ze het waarschijnlijk niet meer te doen. Is het toch nog een soort van bewijsdrang of is het toch gewoon de liefde voor muziek maken die niet meer tegen te houden was? In dat laatste geval is het mooi dat ze hieraan gehoor geven, maar voor mij persoonlijk is er toch weer een kleine magische bubbel doorgeprikt.